باز كشف مردم در برنامه ريزي هم كارانه (ارتباطي) به ميانجيِ انگاشت آغازِ سياست

برنامه ­ريزي هم­كارانه به ­عنوان رهيافتي نوين در نظريه ­ي برنامه ­ريزي، به دليل ناديده گرفتن روابط قدرت و ساز­ و­ كارهاي آن در جامعه، از سوي برخي صاحب­ نظرانِ برنامه­ ريزي به­ عنوان ابزاري براي تسهيل پياده ­سازي ايد­ئولوژي نئوليبرال مورد انتقاد قرار گرفته است. منتقدين بر اين باورند كه به دليل كژشماريِ بنيادين، مردم واقعي يعني توده ­هاي بدونِ سهم در جامعه، از فرآيندِ اين نوع برنامه ­ريزي طرد مي ­شوند. هدف اين مقاله كشف عرصه­ هاي ناشناخته ­ي برنامه ­ريزي هم­كارانه، با به ­كارگيري انگاشت آغاز سياست به­ مثابه ­ي صورت­ بنديِ جديد از سياستِ واقعي و رهيافت نوين به ­منظور بازكشفِ مردم است. با توجه به چارچوب انتخاب شده در اين مقاله، معناي حقيقي سياست در انگاشت آغاز سياست، استقلالِ سياست از دولت است. استقلال ياد شده، بر سازنده ­ي پيش ­بيني ­ناپذيري در عرصه­ ي سياسي و اجتماعي است و سبب ارجاع دوباره به انرژي سياسي مردم مي ­شود، موضوعي كه در برنامه ­ريزي هم­كارانه رخ نداده و انرژي سياسي در فرآيند مشاوره و همكاري با گروه ­هاي درون قدرت و صاحبان سرمايه مستحيل مي ­گردد.