اختلالات تنفسي در مواجهه استنشاقي با كربن بي شكل

Respiratory MorbidityAssociated with Inhalation Exposure to Aporphous Carbon (Crock

زمينه و هدف: هدف از مطالعه حاضر ارزيابي علائم اختلالات تنفسي (خلط، سرفه، تنگي نفس، خس خس ريه) و اختلالات عملكردي ريه در مواجهه تنفسي با گرد و غبار كربن سياه در گروهي از كارگران يكي از كارخانجات لاستيك سازي مي باشد. روش بررسي: كليه كارگران واجد شرايط داراي مواجهه شغلي با كربن سياه (72 نفر) و همچنين 69 نفر از كاركنان فاقد پيشينه تماس با اين ماده (گروه مرجع) از ميان كاركنان يك كارخانه لاستيك سازي به طور سر شماري وارد مطالعه گرديدند. براي تمام افراد، پس از تكميل پرسشنامه تنفسي استاندارد، قبل از شروع كار آزمون عملكرد ريوي انجام گرفت. در مورد كارگران داراي مواجهه اين آزمون پس از پايان شيفت كاري نيز تكرار گرديد. ارزيابي ميزان مواجهه با گرد و غبار قابل استنشاق و قابل تنفس كربن سياه نيز در محيط كار صورت پذيرفت. يافته ها: غلظت گرد و غبار كربن قابل تنفس و قابل استنشاق به ترتيب 0.287±2.302 و 1.734± 6.235ميلي گرم برمتر مكعب برآورد گرديد. علائم بيماري هاي تنفسي نظير سرفه، خلط، خس خس ريه و تنگي نفس در ميان افراد داراي مواجهه شايع تر از افراد گروه مرجع بود. همچنين برخي پارامترهاي عملكرد ريوي نظيرVC ،FVC ،FEV1 در گروه داراي مواجهه در مقايسه با گروه مرجع بشكل معني داري كمتر بودند. بحث و نتيجه گيري: يافته هاي مطالعه نشان داد كه مواجهه با سطوح بالايي از گرد و غبار كربن سياه مي تواند باعث افزايش معني دار شيوع علائم تنفسي و كاهش معني دار ميانگين برخي از پارامترهاي آزمون عملكرد ريوي با الگويي مشابه بيماري هاي ريوي تحديدي شود

Background and aims: The purpose of this study was to assess the prevalence of respiratory symptoms (phlegm, cough, shortness of breath and wheezing) and lung functional impairments associated with occupational inhalation exposure to amorphous carbon dust among employees of a rubber industry. Methods: All of the eligible, amorphous carbon exposed, employees of the industry (72 subjects) as well as 69 unexposed employees from the same industry (referent group) were investigated. Subjects were interviewed and were given standardized respiratory symptom questionnaires to answer. Furthermore, pulmonary function tests (PFTs) were measured before and after the work shift for exposed subjects and once during the work shift for referent subjects. Furthermore, to assess the extent to which workers were exposed to amorphous carbon, using standard methods, inhalable and respirable dust fractions of it were measured. Results: Levels of exposure to inhalable and respirable amorphous carbon dust were estimated to be 6.2±1.7 and 2.3±0.29 mg/m3, respectively. Symptoms of respiratory disease such as regular cough, phlegm, wheezing and shortness of breath were significantly more prevalent among exposed workers. Furthermore, compared to unexposed group, significant decreases in mean values of VC, FVC and FEV1 of exposed workers were noted. Conclusion: The findings of this study show that exposure to high atmospheric concentrations of amorphous carbon may result in a significant increase in the prevalence of respiratory symptoms and significant decrements in the mean value of some parameters of pulmonary function with a spirometric pattern consistent with restrictive pulmonary disorders.