رئاليسم نئوكلاسيك و سياست خارجي آمريكا ؛ تحليلي نظري بر فهم سياست خارجي ايالات متحده

تأثير گرو ه­ هاي ذي­نفع در داخل كشورها بر شكل­ دهي سياست خارجي، متغيري طلايي براي صاحب­ نظران واقع­ گرايي نئوكلاسيك در تحليل سياست خارجي متفاوت دولت­ها بوده است. تحليل رئاليسم نئوكلاسيك، به­ طور معمول تحليلي چندسطحي است كه هم­زمان به تحليل نظام و واحد دولت پرداخته و با ادغام عوامل سيستميك و داخلي، نظرية­ منسجم و سازگارتري از سياست خارجي ارائه مي­ دهد. اين نظريه باعث ايجاد سازشي معتبر بين نياز به دقت نظري و پذيرش جنبه­ هاي درهم­ پيچيدة گزينه­ هاي سياست خارجي با در نظر داشتن توأمان عوامل ساختاري در كنار عوامل داخلي مي­ شود. به اين دليل، مدعاي مقاله آن است كه واقع­ گرايي نئوكلاسيك چارچوب نظري منسجم­ تري در فهم سياست خارجي آمريكا به­ دست مي­ دهد. نويسندگان در چارچوب واقع­ گرايي نئوكلاسيك، به بررسي نقش گروه­ هاي ذي­نفع، از جمله گروه ­هاي ذي­نفع قومي، در شكل­ دهي به سياست خارجي ايالات متحده پرداخته ­اند؛ به نحوي كه مكانيزم عمل اين گروه ­هاي ذي­نفع، با هدف متأثر ساختن سياست خارجي ايالات متحده، به­ ويژه از طريق لابي با كنگره شكل مي­ گيرد.