جابه جايي قدرت در عربستان سعودي : تاثيرات تغيير ولايت عهدي بر ساختار سياست خارجي عربستان سعودي

خاورميانه را مي­ توان كانون نخست بحران­ هاي سياسي، اعم از جنگ، تروريسم، كودتا و ديگر بحران­هاي مختلف قلم­داد كرد. به عنوان مثال، در سال 2017 و پس از سفر دونالد ترامپ به عربستان سعودي، وقايع متعددي در منطقه به وقوع پيوست. رويدادهايي همچون قطع روابط سياسي ميان قطر و عربستان سعودي، حملات موشكي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي به مواضع تروريست­ هاي داعش در ديرالزور و تغيير ولايت ­عهدي در عربستان سعودي كه ملك سلمان، پادشاه اين كشور، طي فرماني محمد بن نايف را از سمت ولايت­ عهدي خلع و پسرش محمد بن سلمان را به اين سمت برگماشت. در اين مقاله، نويسندگان با بهره­ گيري از روش­هاي تطبيقي، تحليلي - توصيفي و نيز نظرية آلوين تافلر در خصوص جابه ­جايي در قدرت، درصدد اراية پاسخي متقن به اين سؤال ­اند كه «جريان­ شناسي واگذاري قدرت به محمد بن سلمان از سوي پادشاه عربستان چه بوده است؟» و اين­كه «خاندان آل سعود با اين تغييرات، بحران­ هاي منطقه ­اي را چگونه حل­ و فصل خواهد كرد؟». يافته­ هاي مقاله حاكي از آن است كه «ضعف و مواضع اعتدال­ گرايانة محمد بن نايف در بحران­هاي منطقه، سياست­ هاي پراگماتيستي محمد بن سلمان در قبال يمن، عراق، سوريه و ايران و جاه ­طلبي­ هاي وي در كنار مواضع نزديك به رژيم صهيونيستي و آمريكا، او را به مناسب­ ترين گزينه براي ولايت ­عهدي عربستان سعودي مبدل نموده است. هم­چنين، به نظر مي ­رسد سياست­ هاي محمد بن سلمان، با توجه به روحيات خشونت­ طلبي و راديكاليسم وي، به سمت سركوب مخالفان در داخل و تشديد بحران­ها در منطقة خاورميانه سوق يابد.