سياست خارجي منطقه اي ايران از منظر عربستان بر اساس رويكرد سازه انگاري

نوشتار پيش رو در­صدد تجزيه و تحليل چشم ­انداز سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران از زاويه ديد عربستان، اعم از مجامع دانشگاهي و سياسي است. جهت دست­يابي به اين مهم، از رهيافت سازه ­انگاري معنا­ گرايانه به­ همراه سازه­ انگاري تاريخي بهره برده ­ايم. نزد سازه ­انگاران، هويت، تاريخ، روايت ­سازي و برداشت ذهني برجسته مي­ شود. اين رويكرد، ذيل توجه به معنا و برداشت زبان، واژگان و مفاهيم را نيز مورد توجه قرار مي­ دهد. لذا، بر­اساس اين رويكرد، سياست خارجي را مي­ توان هماهنگ كردن و برقراري تناسب ميان واژه ­ها با جهان، جهان خود با جهان ديگر و جهان با واژگان دانست. در اين اثنا، روايت كردن و روايت ­سازي دو مفهوم مركزي هستند كه اهميت مي­ يابند. مقاله حاضر، به خوانش فهم عربستان از سياست خارجي ايران ضمن به كارگيري روش سازه ­انگاري پرداخته است. در اين مقاله، ضمن بهره­ گيري از رويكرد سازه ­انگاري معنا ­گرايانه، به نقش كليدي زبان، معنا، برداشت و بينا ذهنيت، تاريخ و هويت توجه شده است.