پديد آورندگان :
دهقاني، يوسف دانشگاه خليج فارس بوشهر - گروه روانشناسي , اصغري، فرهاد دانشگاه گيلان - گروه مشاوره , سعيد پور، فريبا دانشگاه گيلان - گروه مشاوره , جوكار، اسماعيل دانشگاه خليج فارس بوشهر - گروه روانشناسي
كليدواژه :
فرسودگي شغلي , رضايت شغلي , ويژگيهاي شخصيت , بهزيستي روانشناختي
چكيده فارسي :
مقدمه: فرسودگي شغلي يكي از عوامل مؤثر در كاهش كارايي، از دست رفتن نيروي انساني و ايجاد عوارض جسماني و رواني پرستاران است. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بين فرسودگي شغلي با رضايت شغلي، ويژگيهاي شخصيتي و بهزيستي روانشناختي در پرستاران انجام شد.روش كار: اين مطالعه يك پژوهش كاربردي از نوع همبستگي بود. نمونه‌اي به حجم 240 نفر از پرستاران شهرستان لاهيجان به روش نمونه‌گيري تصادفي منظم انتخاب شدند. جهت گردآوري داده‌ها، از پرسشنامه‌هاي فرسودگي شغلي Maslach & Jackson، پرسشنامه شخصيتي پنج عاملي NEO، پرسشنامه سلامت عمومي و پرسشنامه رضايت شغلي استفاده شد. آزمون روايي همگرا براي آنها به ترتيب (73/0، 68/0، 75/0 و 74/0) و ضريب آلفاي كرونباخ براي پايايي نيز به ترتيب (89/0، 93/0، 85/0 و 93/0) بوده است. در نهايت، داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چند گانه در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه رضايت شغلي پيش بيني كننده فرسودگي شغلي مي‌باشد، (24/0 = β، 002/0 < P)، همچنين تحليل همبستگي نشان داد كه بين بهزيستي روانشناختي و فرسودگي شغلي رابطه وجود دارد (05/0 > P)، بين متغير رضايت شغلي با فرسودگي شغلي رابطه وجود دارد (05/0 > P)، اما بين متغير فرسودگي شغلي با ويژگيهاي شخصيت رابطه وجود ندارد (19/0 > P).نتيجه گيري: بر اين اساس مي‌توان نتيجه گرفت كه بهزيستي روانشناختي مي‌تواند فرسودگي شغلي را افزايش دهد، اما ويژگيهاي شخصيتي و ابعاد مختلف شخصيت نتوانسته است فرسودگي شغلي را پيش بيني نمايد. همچنين با توجه به يافته‌هاي پژوهش حاضر، مي‌توان نتيجه گرفت كه با تدارك ديدن آموزش و تمرين‌هاي مربوط به ارتقاء بهزيستي روانشناختي و نيز راهكارهاي افزايش رضايت شغلي در پرستاران، سطح فرسودگي شغلي پرستاران را كاهش داد.
چكيده لاتين :
Introduction: Professional burnout is one of the main factors that lead to decreased efficiency, loss of human power, and psycho-physical problems.. This study aimed at investigating the relationship between burnout and job satisfaction, personality variables, and mental health among nurses.
Methods: This applied research was a correlational study. A sample of 240 Lahijan county nurses were selected through random systematic sampling. For data collection, job burnout questionnaire Maslach and Jackson, Neo-Five Factor Personality Inventory, General Health Questionnaire, and Job Satisfaction Questionnaire were used. Convergent validity of these tools was 0.73, 0.68, 0.75, and 0.74, respectively, and Cronbach's alpha coefficient of reliability was 0.89, 0.93, 0.85, and 0.93, respectively. Finally, data was analyzed with Pearson correlation and multivariate regression using SPSS version 21.
Results: The results showed that job satisfaction predictors of job burnout (β = 0.24 and P > 0.002) also revealed significant correlation between mental health and job burnout (P > 0.05) and between job satisfaction and burnout relationship (P > 0.05). However, there was no relationship between variables of job burnout and personality traits (P > 0.19).
Conclusions: Therefore, it could be concluded that mental health may increase burnout, yet different aspects of personality and character is unable to predict burnout. Also, according to the findings, prevention and decrease of job burnout by providing training and skills related to promotion of mental health and job satisfaction is recommended.
