كليدواژه :
تعهد مديريت , محيط ايمن , رضايت شغلي و آگاهي نسبت به موضوعات ايمني , درك ريسك
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: جو ايمني به عنوان يكي از مهم ترين شاخص هاي ارزيابي عملكرد مديريت ايمني و بهداشت حرفه اي در محيط كار است كه به ارزيابي نگرش كاركنان نسبت به مسائل ايمني مي پردازد. هدف از اين مطالعه بررسي روابط بين ابعاد مختلف جو ايمني با عملكرد ايمني در صنعت هوانوردي و رتبه بندي ابعاد مختلف جو ايمني است.
روش بررسي: براي سنجش جو ايمني از پرسش نامه جو ايمني محمدي زيدي و همكاران (1390) با ابعاد تعهد مديريت، ارتباطات درباره مسايل ايمني، محيط ايمن، مسووليت پذيري مديران، درك ريسك، رضايت شغلي و آگاهي نسبت به موضوعات ايمني و براي سنجش عملكرد ايمني در پژوهش حاضر از پرسش نامه ارشدي و همكاران (1390) كه بر پايه پرسش نامه عملكرد ايمني سيو و همكاران (2003) تهيه گرديد، استفاده شد. براي بررسي ارتباط بين عامل هاي جو ايمني و عملكرد ايمن و براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS V:19 و مدل سازي معادلات ساختاري از نرم افزار اسمارت پي. ال. اس استفاده شد.
يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد كه عامل "تعهد مديريت" با ضريب مسير (0.672) و مقدار آماره تي (8.110)؛ "محيط ايمن" با ضريب مسير (0.743) و مقدار آماره تي (16.362)؛ متغير "ارتباطات در محيط" با ضريب مسير (0.677) و مقدار آماره تي (9.424)؛ "مسووليت پذيري مديران" با ضريب مسير (0.577) و مقدار آماره تي (10.597)؛ عامل "رضايت شغلي" با ضريب مسير (0.641) و مقدار آماره تي (11.847) عامل "آگاهي نسبت به موضوعات ايمني" با ضريب مسير (0.317) و مقدار آماره تي (2.536)؛ و "درك ريسك" متغير با ضريب مسير (0.444) و مقدار آماره تي (3.941) بر عملكرد ايمني موثر بوده و عوامل "تعهد مديريت" با ميانگين (4.29) در اولويت اول و ارتباطات در محيط كار "با ميانگين (2.22) در اولويت آخر قرار گرفتند.
نتيجه گيري: تصور و عقايد كاركنان نشان داد كه عملكرد ايمن به عواملي هم چون تعهد مديريت، ارتباطات درباره مسايل ايمني، محيط ايمن، مسووليت پذيري مديران، درك ريسك، رضايت شغلي و آگاهي نسبت به موضوعات ايمني بستگي داشته و اهتمام مديران و كاركنان فرودگاه هاي كشور در ارتقاي جو ايمني امري ضروري است
چكيده لاتين :
Background and aims: Safety climate is an important index for safety management
performance appraisal and occupational health within the workplace that can be used for the
evaluation of employee’s attitude toward safety problems. The aim of this study is the
investigation of relationship between different dimensions of safety climate with safety
performance among aeronautical industries.
Methods: for measuring safety climate, Zaide et al. (2011) questionnaire with dimensions such
as management commitment, safety problem communications, acceptance of responsibility by
management, safe environment, risk perception, job satisfaction, safety issues awareness, and
for measuring of safety performance, Arshadi et al. (2011) questionnaire based on Sui et al.
(2003) were used. For investigation of relationship between safety climate factors and safety
performance and for data analysis SPSS V: 19 and Structural Equation Modeling exclusively
Smart PLS were used.
Results: Results of this research indicated that management commitment with path coefficient
of 0.672 and T- Value of8.110; safe environment with path coefficient of (0.743) and T- Value
of 16.362; safety problem communications with path coefficient of 0.677 and T- Value of 9.42;
acceptance of responsibility by management with path coefficient of 0.577 and T- Value of
10.597; job satisfaction with path coefficient of 0.641 and T- Value of 11.847; safety issues
awareness with path coefficient of 0.317 and T- Value of 2.536; risk perception with path
coefficient of 0.444 and T- Value of 3.941effect on safety performance. The management
commitment factor with the average of (4.29) was appeared to be the first priority and safety
problem communications with the average of (2.22) was the last priority.
Conclusion: Perceptions and ideas of employees indicated that safety performance depends on
management commitment, safety problem communications, and acceptance of responsibility by
management, safe environment, risk perception, job satisfaction, and safety awareness and effort
of managers of airports for enhancement of safety climate are mandatory.
