عنوان مقاله :
رشد ژست دراز كردن دست و عملكردهاي ارتباطي آن در كودكان طبيعي از 8 تا 12 ماهگي: يك مطالعه ي طولي
عنوان به زبان ديگر :
Development of Reaching Gesture and Its Communicative Functions in 8- to 12-Month-Old Normally Developing Children: A Longitudinal Study
پديد آورندگان :
عليمرادي، نفيسه دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران - گروه آموزشي گفتاردرماني , ظريفيان، طليعه دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران - گروه آموزشي گفتاردرماني , اشتري، عطيه دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران - گروه آموزشي گفتاردرماني , بخشي، عنايت الله دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران - گروه آمار
كليدواژه :
ژست ها , ارتباط غيركلامي , رشد كودك , تعامل مادر - كودك
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: كودكان در دوران رشد، از ژست ها جهت برقراري ارتباط استفاده مي كنند. ژست دراز كردن دست يكي از انواع آن ها بوده كه با نيت ارتباطي استفاده مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي رشد ژست دراز كردن دست و عملكردهاي ارتباطي آن در كودكان طبيعي فارسي زبان تهراني از 8 تا 12 ماهگي است.
مواد و روش ها: در اين مطالعه طولي آينده نگر، با روش مشاهده اي - پرسش نامه اي،9 كودك فارسي زبان تهراني با رشد طبيعي از 8 تا 12 ماهگي به شيوه غيراحتمالي هدفمند، نمونه گيري و بررسي شدند. تعاملات مادر-كودك در محل زندگي كودك و با استفاده از موقعيت هاي بازي نيمه ساختاريافته ضبط و بسامد رفتار هدف تعيين شد.
يافته ها: : ميانگين سن پيدايش درازكردن دست 8 ماه و 11 روزگي وسن استفاده ي مداوم از آن 9 ماه و 11 روزگي مي باشد.در بازه ي سني مورد نظر عملكرد ارتباطي درازكردن دست، تنظيم رفتار مي باشد(P<0.001). بسامد استفاده از اين رفتار در طي پنج ماه متوالي رو به افزايش است (P<0.001).
استنتاج: بر اساس يافته هاي اين مطالعه احتمالاً دراز كردن دست جز اولين ژست هايي است كه در كودك فارس زبان ايجاد شده و عملكرد اصلي آن تنظيم رفتار شريك ارتباطي است.
چكيده لاتين :
Background and purpose: In developmental process, children use gestures for communication.
One of these gestures is reaching which has various communicative functions. The purpose of this research was
to investigate the development of reaching and its communicative functions in normally developed children
aged 8-12 months whose language was Persian.
Materials and methods: This longitudinal, prospective observational research included nine
non-randomized normally developed children with Persian language. Observations of mother-child
interaction at home were conducted by semi-structural play environment and the frequency of target
behavior was estimated.
Results: The mean values for age of the emergence and consistent use of the reaching gesture
were 8 months and 11 days and 9 month and 11 days, respectively. Behavior regulation was found to be
the communicative function of reaching at this age range (P<0.001). The Frequency of this gesture
increased during five consecutive months (P<0.001).
Conclusion: The results showed that reaching is probably one of the first gestures formed in
Persian speaking children and its main function is behavioral regulation of their partners.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران