تعيين سطح جيوه در نمونه هاي خون، ادرار و هواي تنفسي دندانپزشكان ايران: مطالعه مرور سيستماتيك و متاآناليز

A systematic Review and Meta-Analysis of Mercury Concentrations in Blood, Urine, and Area Air Samples among Dentists in Iran

سابقه و هدف: دندانپزشكان به طور مداوم در معرض بخار جيوه قرار دارند و نقش آن در ايجاد بسياري از بيماري هاي مزمن به اثبات رسيده است. لذا مطالعه ي حاضر با هدف تعيين ميانگين غلظت جيوه در نمونه هاي خون، ادرار و هواي تنفسي دندانپزشكان ايران به روش مرور سيستماتيك و متاآناليز انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه ي حاضر بر اساس دستورالعمل هاي PRISMA براي مطالعات مرور سيستماتيك و متاآناليز انجام گرفت. دو نفر از پژوهشگران پايگاه هاي فارسي و انگليسي Magiran، Iranmedex، SID، Medlib، Scopus، PubMed، Science Direct ، Cochrane، Web of Science و موتور جستجوي Google Scholar را بدون محدوديت زماني تا سال 1395 جستجو كردند. براي ارزيابي ناهمگني بين مطالعات از آزمون كوكران و شاخص I2 استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار Stata نسخه 1/11 بر اساس مدل اثرات تصادفي آناليز شدند. يافته ها: 12 مطالعه با حجم نمونه ي 1276 دندانپزشك بررسي شدند. ميانگين غلظت جيوه در نمونه هاي خون، ادرار و هواي تنفسي به ترتيب 1.21 μg/dl (95% CI [confidence interval]: 0.67 to 1.75), 5.54 μg/l (95% CI: 4.03 to 7.06) and 7.58 μg/m3 (95% CI: 2.56 to 12.60), برآورد گرديد. تفاوت استاندارد شده ميانگين غلظت جيوه خون 1.75 μg/dl (95% CI: -0.05 to 3.55) in blood and 1.79 μg/dl (95% CI: -1.40 to 4.99) بين گروه هاي مورد و شاهد بدست آمد و ارتباط از نظر آماري معني دار نبود(P>0.05). استنتاج: يافته هاي اين مطالعه نشان داد فاصله اطمينان 95 درصدي ميانگين غلظت جيوه در نمونه ي ادرار دندانپزشكان ايران فراتر از حد مجاز مي باشد. لذا دندانپزشكان ايراني بايد ساليانه از نظر غلظت جيوه ادرار مورد بررسي قرار گيرند.

Background and purpose: Dentists are constantly exposed to mercury vapor and its role in the development of many chronic diseases has been proven. Therefore, this study aims to determine the mean concentrations of mercury in samples of blood, urine and area air among Iranian dentists. Materials and methods: This study was conducted based on PRISMA guidelines. Two authors searched Persian and English online databases including Magiran, Iranmedex, SID, Medlib, Scopus, PubMed, Science Direct, Cochrane, Web of Science and the Google Scholar search engine without time limit until 2016. To evaluate the heterogeneity of the studies, Cochran's Q test and I2 index were used. Data were analyzed using Stata 11.1 software based on random effects model. Results: 12 studies with a sample size of 1,276 dentists were reviewed. The mean concentration of mercury in samples of blood, urine and area air was estimated to be 1.21 μg/dl (95% CI [confidence interval]: 0.67 to 1.75), 5.54 μg/l (95% CI: 4.03 to 7.06) and 7.58 μg/m3 (95% CI: 2.56 to 12.60), respectively. The standardized mean difference in the mercury concentration was 1.75 μg/dl (95% CI: -0.05 to 3.55) in blood and 1.79 μg/dl (95% CI: -1.40 to 4.99) in urine between the case and control groups (P>0.05). Conclusion: The results of this study demonstrated that the 95% CI of the mean concentration of mercury in the urine samples of Iranian dentists is higher than the standard limit. Therefore, Iranian dentists should be examined annually in terms of urinary mercury concentration.