مقايسه سطح سرمي اينترلوكين-18 و پروتئين واكنشي-C در مردان جوان چاق و غيرچاق: اثر تمرين ورزشي و چاقي

Comparison of serum interleukin-18 and C-reactive protein levels in obese and non-obese young men: effects of exercise training and obesity

زمينه و هدف: تمرين ورزشي منظم به عنوان يك راهكار مهم در كاهش نشانگرهاي التهابي پذيرفته شده است. اما هنوز مشخص نيست كه چه نوع تمريني مطلوب‌تر است. هدف اصلي مطالعۀ حاضر مقايسه اثر تمرين مقاومتي غيرخطي و هوازي تناوبي بر سطح سرمي اينترلوكين-18 (IL-18) و پروتئين واكنشي-C در مردان جوان چاق بود. هدف ديگر، مقايسه اين نشانگرها در مردان چاق با مردان غيرچاق براي تعيين اثر چاقي بود. مواد و روش‌‌ها: سي و هشت مرد جوان و چاق (سن=2/5±4/31 سال و چربي بدن= 1/5±3/27 درصد) به‌طور تصادفي در گروه‌هاي مقاومتي غيرخطي (14 نفر)، هوازي تناوبي (12 نفر) و كنترل (12 نفر) قرار گرفتند. يك گروه از مردان غيرچاق (سن=5/9±27/0 سال، چربي بدن=2/6±15/55 درصد، 15 نفر) براي مقايسه با گروه چاق انتخاب شدند. از آزمون‌هاي t مستقل و تحليل واريانس دو طرفه با اندازه‌گيري مكرر براي تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري در غلظت پايه IL-18، CRP و اكسيژن مصرفي اوج (p=0/24) بين گروه چاق با غيرچاق مشاهده نشد. پس از تمرين، اكسيژن مصرفي اوج در گروه‌هاي مقاومتي غيرخطي (P=0/03) و هوازي تناوبي (p=0/001) در مقايسه با گروه كنترل افزايش يافت، اما اين افزايش در گروه هوازي تناوبي بالاتر از مقاومتي غيرخطي بود (p=0/02). در مقايسه با گروه كنترل، دو گروه تمرين به‌طور مشابه و معناداري در كاهش تودۀ چربي (p=0/001) مؤثر بودند. هرچند، تغيير معناداري در IL-18 و CRP پس از برنامه‌هاي تمرين مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: غلظت مشابه CRP و IL-18 در مردان جوان چاق و غيرچاق را مي‌توان به وضعيت مشابه در سن يا آمادگي هوازي آنها نسبت داد. علاوه بر اين، به‌نظر مي‌رسد كه 12 هفته تمرين مقاومتي غيرخطي و هوازي تناوبي براي كاهش معناداري اين نشانگرها در مردان چاق كافي نباشد.

Background: Regular exercise training has been postulated as an important strategy to reduce inflammatory markers, but it is still not clear what type of training is most appropriate. The purpose of this study was to compare the effects of nonlinear resistance training (NRT) and aerobic interval training (AIT) on interleukin-18 (IL-18) and C-reactive protein (CRP) in obese young men. An additional aim was to compare the inflammatory markers between the obese and non-obese men to determine the obesity effect. Materials and Methods: Thirty-eight obese and young men (age=31.4±5.2 year, body fat%=27.3±1.5) were randomly assigned to NRT (n=14), AIT (n=12) and control (CON, n=12) groups. An age-matched control group of non-obese men were also recruited for baseline comparison. Independent t-test and 2-factor repeated measures analysis of variance (ANOVA) were used for analyzing data. Results: No significant differences were noted at baseline between obese and non-obese men for IL-18 (P=0.17), CRP (P=0.77) and VO2peak (P=0.24). After training, VO2peak increased in NRT (P=0.03) and AIT (P=0.001) compared to the CON, but in AIT more than in NRT (P=0.02). Compared to the CON, both of training were equally effective at reducing fat mass (P=0.001). However, there were no significantly changes in IL-18 (P = 0.26) and CRP (P=0.15) after training. Conclusion: Lack of significant differences for IL-18 and CRP between obese and non-obese men might be due to the similar status in age and aerobic fitness. It seems that 2 exercise programs could not make a significant reduction in the concentrations of inflammatory markers.