كليدواژه :
صوّف , عرفان , خواص , نزاع , مجادله
چكيده فارسي :
مجادلات فكري از ويژگيهاي تاريخي قوم ايراني است كه هرچند به پرورش فكري جامعه كمك كرده اما به سبب افراط گرايي لطمات سنگيني به فرهنگ مردم و خواص جامعه وارد ساخته است. حكّام نيز از اين مناقشات جهت مقاصد سياسي خود بهره برداري كرده اند. صوفيان يكي از گروههايي هستند كه از همان آغاز مورد نقد و هجمه خواص جامعه بوده و به اتّهاماتي منسوب گشته اند. در اين مقاله برآنيم تا بدين سوال پاسخ دهيم كه چرا صوفيان نخستين به اين مصائب گرفتار مي شدند و خواص زدگي و تعصّبات فرهنگي چه ميزان در اين ماجراها نقش داشته است. در اين پژوهش به جهت نزديكي به سرچشمه‌هاي عرفان و تصوّف اسلامي به سراغ سده هاي نخستين هجري رفته ايم و نگاه ما به رفتارهاي خصمانه عليه صوفياني نظير احمد بن ابي الحواري، حارث محاسبي، ذوالنون مصري، بايزيد بسطامي، سهل تستري، محمد بن فضل، حلّاج، جنيد، ابوالحسن نوري، ابوالحسين واسطي، ابوبكر واسطي، محمد بن كرّام و ابوسعيد ابوالخير معطوف است.
چكيده لاتين :
There were Conflicts of opinion among Iranian scholars traditionally. Although mental conflict helps the intellectual development of society but because of the extremes, has made heavy damage to the cultural and community intellectuals. So intellectual elite were most vulnerable to these pests and Governors also took advantage of this weakness for their own political purposes.Sufis are one of the groups that were criticized from the beginning by the elite. In this article, we answer the question why early Sufis were plagued by these problems and how cultural biases involved in the incident. So to get closer to the roots, we have discussed the words and deeds of Sufis like Ahmad ebn Abelhavari, Haris Mohasebi, Zonnun Mesri, Bayazid Bastami, Sahl Tostari, Mohammad ebn Fazl, Halaj, Joneid, Abolhasane Nuri, Abolhosein Vaseti, Abubakr Vaseti, Mohammad ebn Karram and Abusaeed Abulkheir.
