تاثير شدت تمرينات هوازي و بي هوازي بر ميزان تكانش گري مردان جوان ورزشكار

Effect of Aerobic and Anaerobic Exercises on the Athletic Young Men Impulsivity

هدف اصلي اين مطالعه بررسي تاثير شدت تمرينات هوازي و بي هوازي بر ميزان تكانشگري در مردان جوان ورزشكار بوده است. بدين منظور، 66 ورزشكار با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و بر اساس شدت تمرينات هوازي و بي هوازي،37 ورزشكار در گروه بي هوازي و 29 ورزشكار در گروه هوازي قرار گرفتند. 35 فرد غير ورزشكار نيز به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. ميزان تكانشگري همه شركت كنندگان به واسطه پرسش نامه تكانش گري بارت، مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه شركت كنندگان ورزشكار در همه عوامل پرسش نامه و نيز در نمره كل، اختلاف معناداري با غير ورزشكاران دارند. در مقايسه ورزشكاران هوازي و بي هوازي نيز مشخص شد كه عوامل مرتبه اول توجه و مداومت در ورزشكاران هوازي به ميزان قابل توجهي كمتر از ورزشكاران بي هوازي مي باشد. به طور خلاصه مي توان گفت كه ورزش هاي هوازي و بي هوازي در كاهش ميزان تكانشگري نقش ايفا مي كند.

The main aim of this study was to investigate the effects of aerobic and anaerobic exercises on the impulsivity of young athlete men. For this purpose, 66 athletes were selected by convenience sampling approach and based on the severity of aerobic and anaerobic exercises, 37 athletes were placed in anaerobic group and 29 athletes were placed in aerobic group and were evaluated by Barratt Impulsivity Scale (BIS) along with 35 non-athletes. Data were analyzed using descriptive statistics and independent t-tests and ANOVA. The results showed significant differences between athletes and non-athletes in all factors and also in total scores. Comparing aerobic and anaerobic athletes, it became clear that the first order factors, attention and endurance, in aerobic athletes are significantly lower than anaerobic athletes. In summary it can be concluded that exercise, both aerobic and anaerobic, could play a significant role in reducing impulsivity.