مروري بر مطالعات مبتني بر تكنولوژي پروتئوميكس در زمينه تحقيقاتي ليشمانيا

Proteomic-based Studies on Leishmania

ليشمانيا تك ياخته اي از خانواده تريپانوزوماتيده مي باشد و طيف وسيعي از بيماري ها با علائم كلينيكي گسترده در انسان را ايجاد مي نمايد. انگل ليشمانيا داراي دو فرم پروماستيگوت در ناقل و فرم آماستيگوت در ميزبان پستاندار مي باشد. مكانيسم هاي كنترل و تنظيم بيان ژن در مراحل مختلف چرخه زندگي انگل به طور كامل شناخته نشده است. انگل ليشمانيا داراي تنظيم بيان ژن در مراحل پس از رونويسي و پس از ترجمه مي باشد و ارتباط ضعيفي ما بين محتواي ترانسكريپتوم و پروتئوم در اين ارگانيسم وجود دارد. تكميل توالي ژنوميكي چندين گونه از ليشمانيا، در روند مطالعات پاتوژنز ليشمانيا تاثير به سزايي داشته است. از طرفي ظهور موارد مقاوم به دارو در سطح جهان، منجمله كشور ايران رو به افزايش است. تركيبي از منابع ژنوميكي در دسترس اين انگل ها و تكنولوژي نوظهور پروتئوميكس توانسته است موجب روشن شدن جنبه هاي متعدد از بيولوژي ليشمانيا و هم چنين مكانيسم هاي درگير در پاتولوژنز اين بيماري گردد. رويكردهاي پروتئوميكي متعددي براي توصيف و طبقه بندي پروفايل پروتئيني گونه هاي ليشمانيا مورد استفاده قرار گرفته است و با مشخص شدن تغييرات بيان پروتئين در طول تكامل انگل، ارزيابي برهم كنش انگل- ميزبان و مكانيسم هاي مقاومت دارويي موجود در انگل را هموار ساخته است است. در مطالعات مرتبط با جوانب مختلف بيماري ليشمانيوزيس، تكنولوژي پروتئوميكس از ارزش بسيار بالايي برخوردار مي باشد كه در واقع يكي از اهداف اصلي مطالعات پروتئوميكي، شناسايي و كشف پاتوژنز مربوط به بيماري و معرفي اهداف جديد دارويي است. در اين مطالعه مروري، به بررسي مطالعات پروتئوميكي به كار رفته جهت مطالعه انگل ليشمانيا پرداخته شد.

Leishmania is a protozoan parasite responsible for significant morbidity and mortality worldwide. Protozoan parasites of the genus leishmania are found as promastigotes in the sandfly vector and as amastigotes in mammalian macrophages. Mechanisms controlling stage-regulated gene expression in these organisms are poorly understood. Gene regulation in leishmania, like other trypanosomatides, performs in posttranscriptional and posttranslational levels. However, the correlation between mRNA content and protein contents is poor in these parasites. The completion of the genome sequence of several species of Leishmania has had a significant effect on the pathogenesis researches of Leishmaniasis. The prevalence of parasites becoming resistant to anti- leishmania drugs is increasing in several parts of the world including Iran. As protein is the most important target for drugs in response to a variety of signals including drugs, so, it seems protein profiles in both of the sensitive and resistant leishmania parasites could greatly promise about the mechanisms of responses to antileishmanial drugs. Also, many studies have been carried out to determine the factors associated with leishmania infection as well as their molecular mechanisms. In such studies, the new proteomics technology has been of great value. In fact one of the main objectives of proteomics is to identify and discover the disease-related pathologies and novel drug targets. In the current review article, proteomics -based studies investigating leishmania spp. are introduced.