برآورد ميزان ورود هفتگي فلزات سنگين (سرب، كادميوم، كروم، مس، آهن، قلع، روي و نيكل) به بدن انسان از طريق مصرف پنير در ايران

Estimation ofWeekly Human Intake of Heavy Metals (Lead, Cadmium, Chromium, Copper, Iron, Tin, Zinc, and Nickel) through Cheese Consumption in Iran

زمينه و هدف: اين مطالعه با توجه به افزايش نگراني در مورد مصرف مواد غذايي آلوده به فلزات سنگين انجام گرفت. عوارض سلامتي ناشي از جذب رژيمي فلزات سنگين نيز بخوبي شناخته شده است. فلزات، يكي از عواملي هستند كه در مراحل مختلف توليد پنير مي توانند وارد اين ماده غذايي شوند. هدف از پژوهش حاضر برآورد ميزان ورود هفتگي فلزات سنگين (سرب، كادميوم، كروم، مس، آهن، قلع، روي و نيكل) از طريق مصرف پنير در ايران به منظور برآورد سهم اين ماده غذايي در ميزان دريافتي فلزات از طريق رژيم غذايي ايرانيان مي باشد. روش كار: اين مطالعه توصيفي بر روي 54 نمونه پنير پر مصرف كه كارخانه هاي توليدكننده آنها در سراسر كشور پراكنده بود، انجام گرفت. پس از آماده سازي، ميزان فلزات سنگين سرب، كادميوم، كروم، مس، آهن، قلع، روي و نيكل نمونه هاي پنير، توسط دستگاه ICP-OES اندازه گيري شد و ميزان دريافت هفتگي اين فلزات از طريق مصرف پنير برآورد گرديد. سپس نسبت آن با ميزان دريافت قابل تحمل هفتگي موقتي بصورت درصد بيان گرديد. يافته ها: بالاترين غلظت فلز (ميكروگرم بر گرم وزن تر) مربوط به روي (5/10) و كمترين آن مربوط به كادميوم (0/005) مي باشد. بالاترين ميزان ورود هفتگي براي فلز روي (464/1 ميكروگرم) و كمترين ميزان ورود هفتگي (0/45 ميكروگرم) براي فلز كادميوم محاسبه گرديد. تمام برآوردهاي ميزان دريافت فلزات (از طريق مصرف پنير) براي تمامي فلزات مورد مطالعه به جز نيكل (1/19%) كمتر از يك درصد حداكثر ميزان قابل تحمل هفتگي موقتي بود. نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق نشان داد ماده غذايي پنير در ايران سهم چشمگيري در ميزان حداكثر قابل تحمل هفتگي فلزات ندارد. اما بايستي در نظر داشت كه پنير، تنها منبع ورود فلزات سنگين به بدن انسان نمي باشد. با اين حال ميزان سرب نمونه هاي پنير از حد مجاز توصيه شده كدكس براي فلز سرب در فرآورده هاي لبني (0/02mg/kg) بالاتر بود. براي فهم بهتر و مديريت بهينه و جلوگيري از آلودگي بيشتر، مطالعه منشاء فلز سرب در پنيرهاي توليدي كشور توصيه مي گردد.

Background & objectives: This study was performed due to increasing concern about intake of heavy metals by contaminated foods. Health effects due to dietary intake of heavy metals is well known. Metals can be entered into cheese at various stages of production. The aim of this study was to estimate weekly intake of heavy metals (i.e. lead, cadmium, chromium, copper, iron, tin, zinc and nickel) through consumption of cheese in Iran to estimate proportion of metal intake through dietary pathway. Methods: This descriptive study was performed on 54 cheese samples with high consumption which their producers were distributed across the country. Lead, cadmium, chromium, copper, iron, tin, zinc and nickel in cheese samples were measured by ICP-OES and weekly intake of metals through consumption of cheese was estimated. Then the proportion was expressed as a percentage of provisional tolerable weekly intakes (PTWI). Results: The highest metal concentration (μg/g wet weight) was determined for Zinc (5.10) and the lowest for cadmium (0.005). The highest Estimated Weekly Intake (EWI) was determined for Zn (464.1μg) and the lowest (0.45 μg) for cadmium. All estimates of the metals intake (through consumption of cheese), excluding nickel (1.19 %) was less than 1% of the maximum tolerable weekly intake. Conclusion: The results show that cheese has no significant contribution to intake of the investigated heavy metals in Iran. It should be considered that cheese is not the only source for metal intakes and maximum residue level (MRL) for Pb in present study is greater than Codex limit of 0.02 mg/kg. Studing sources for lead contaminant in cheese is recommended to better understand, manage and prevent from further pollution.