رابطه فعاليت جسماني و نمايه توده بدني در جانبازان شيميايي سردشت 20 سال پس از مواجهه

Aassociation between physical activity and body mass index in the civilian chemical victims of Sardasht 20 years after sulfur mustard exposure

فعاليت بدني براي جانبازان از دو جنبه درماني با هدف تامين سلامتي و پيشگيري از ابتلا به بيماريهاي ثانويه حايز اهميت است. شناسايي عوامل اثر گذار بر فعاليت جسماني و بويژه فاكتورهاي كاهش دهنده فعاليت جسماني و توجه به آنها توسط خود بيماران و مسوولين درماني مرتبط با آنان مي تواند در تامين سلامت اين عزيزان موثر باشد. لذا در اين پژوهش فعاليت جسماني در جانبازان شيميايي بررسي و رابطه آن را با نمايه توده بدني مورد بحث قرار داديم. اين تحقيق از نوع مقطعي و توصيفي – تحليلي است كه بر روي 338 نفر از جانبازان شيميايي منطقه سردشت انجام گرفت. نمونه گيري به روش سيستماتيك انجام شد. اطلاعات از طريق پرسشنامه GPAQ و با روش مصاحبه جمع آوري گرديد. شاخص توده بدني در سه گروه كمتر از 25، 25 تا 30 و بيشتر از 30 تقسيم بندي شد و فعاليت جسماني در اين گروه ها مقايسه شد. نمايه توده بدني در %38.1(131 نفر) نمونه هاي پژوهش كمتر از 25، %46.5 (160 نفر) بين 25 تا 30 و %15.4 (53 نفر) بالاي 30 كيلوگرم بر متر مربع بود. ميزان انرژي مصرفي(MET) در گروه بيشتر از 30 به طرز معني داري كمتر از ساير گروه ها بود (p=0.044). فعاليت جسماني كل در سه گروه فوق نيزاختلاف معني داري داشت (p=0.006). فعاليت جسماني در بخش رفت و آمد (p=0.02). بين سه گروه نمايه توده بدني اختلاف معني داري داشت اما در بخش هاي كار و اوقات فراغت اختلافي نداشت. در تمام موارد فوق، در گروه هاي با نمايه توده بدني بالاتر فعاليت جسماني كمتر بود. با توجه به ارتباط ميان فعاليت جسماني و كيفيت زندگي و اهميت اين مساله در سلامت جانبازان شيميايي، بايد تدابيري انديشيده شود تا ضمن كنترل وزن، فعاليت جسماني اين دسته از افراد افزايش يابد.

Background: Physical activity has two important therapeutic goals including providing health and prevention of secondary diseases for chemical victims. Identification of the effective factors on physical activity specifically factors decreasing physical activity and caring them by patients & care providers can effective in chemical victim’s health promotion. In this study، the self reported physical activity of chemical victims، 20 years after sulfur mustard exposure، and its potential association with BMI was investigated Patients and Methods: In this research، that was a cross-sectional study، self-reported physical activity in 338 people of the chemical victims was studied. Sampling was in systematic model. Physical activity was measured using the global physical activity questionnaire (GPAQ) that evaluate work، recreational، transport and sitting activities with interview method. BMI studied in three groups include <25، 25-30، & >30 and the physical activity compared between them. Results: 38.1 percent of study samples have BMI < 25، 46.5 percent have BMI 25-30 and 15.4 percent have BMI >30 kgm2. Metabolic equivalent in the obese group significantly decreased compared with other groups (p=0.04). A significant difference was found in terms of transport related physical activity min/week in BMI > 30 kg/m2، but there was no significant difference in work & recreational activities. In all section، physical activity decreased in obese peoples. Conclusion: Considering the association between physical activity & body mass index and it’s important in chemical victim's health، discover solutions that in addition to weight control، promoting those physical activities.