ميزان رضايت از زندگي، نحوه شركت در فعاليتهاي تفريحي – ورزشي و شغلي و وضعيت تاهل در جانبازان زن مبتلا به ضايعه نخاعي

Participation and satisfaction after spinal cord injury: results of a vocational, marriage and leisure outcome study in Iranian victim females after spinal cord injury

يكي از عواقب جنگ عراق عليه ايران، مبتلا شدن 35 زن ايراني به ضايعه نخاعي بود. هدف از اين مطالعه بررسي نحوه شركت در فعاليتهاي تفريحي و شغلي، ميزان رضايت از زندگي به دنبال ضايعه نخاعي و تاثير اين ناتواني بر روي تعامل اجتماعي اين افراد پس از برگشت به زندگي بود. در اين مطالعه مقطعي از تمام جانبازان زن مبتلا به ضايعه نخاعي براي مصاحبه دعوت به عمل آمد كه از اين ميان، 21 نفر در طرح شركت نمودند. اطلاعات مربوط به وضعيت دموگرافيك، سطح ضايعه نخاعي، ميزان شركت در فعاليتهاي ورزشي و تفريحي، وضعيت شغلي و تاهل افراد، نقش افراد در خانواده، ميزان حمايت خانواده از جانباز و تاثير ناتواني فرد بر روي تعاملات اجتماعي، با استفاده از يك پرسشنامه جمع آوري شد. %19 افراد شركت كننده در مطالعه به كوادري پلژي و بقيه به پاراپلژي و پاراپارزي مبتلا بودند. از نظر وضعيت تاهل %57.7 جانبازان زن مجرد بودند. %28.6 از آنان متاهل و %9.5 باقيمانده را زنان مطلقه تشكيل مي دادند. در زمان مطالعه تنها %23.8 مشغول به كار بودند. ميزان شركت در فعاليتهاي تفريحي در %52.4 افراد، كمتر از 2 ساعت در هفته بود و تنها %4.8 (1 نفر) بيش از 6 ساعت در هفته را به فعاليتهاي تفريحي اختصاص مي دادند. همچنين %23.8 افراد در فعاليتهاي ورزشي شركت مي كردند. %52.4 از جانبازان زن اعتقاد داشتند كه اعضاي خانواده، از نقش آنها در خانواده رضايت كامل دارند و %66.7 آنها ميزان حمايت خانوادگي را خوب و بسيار خوب گزارش كردند. %42.8 افراد تاثير ضايعه نخاعي را بر روي ارتباطات اجتماعي خود ناچيز تلقي نموده و در مقابل، %33.3 از آنان اعتقاد داشتند كه ضايعه نخاعي تاثير عميقي روي تعاملات اجتماعي آنها داشته است. با درنظر گرفتن كاهش سطح فعاليتهاي فيزيكي و اجتماعي پس از ايجاد ضايعه نخاعي، ارزيابي كيفيت زندگي و بررسي وضعيت سلامت جسماني و رواني جانبازان زن مبتلا به ضايعه نخاعي- براي اتخاذ تصميمات مناسب جهت ارتقا سطح زندگي اين بيماران- لازم به نظر مي رسد.

Objective(s): As a result of Iraq-Iran war، thirty-five female live through spinal cord injury (SCI) in IRAN. The purpose of this study was Insight in (1) the changes in participation in vocational and leisure activities (2) life satisfaction following spinal cord injuries and (3) the effect of their disability on marital status (SCI) after reintegration in society. Methods: In this cross sectional study all subjects were invited for the interview and twenty-one subjects participated. Information about their level of sport-recreation activity، employment and marriage along with other demographic data were recorded using a questionnaire. Results: They were aged between 17 to 62 year old (mean: 41.95) at the time of survey and average time passed after injury was 21.4 years (range: 7-30 years). 57.7% of subjects were single and 28.6% were married. 19% were injured at upper cervical spines and were quadriplegic. Paraplegia and paraparesia accounted for the rest (no=17). At the time of survey just 2 persons were employed. Among 21 subjects، 23.8% (no=7) participated in sport activities، recreation participation in 52/4% (no=11) was less than 2 hours/week and just4.8% (no=1) recreated more than 6 hours/week. 52.4% believed that their families are satisfied of their role and 66.7% reported good or very good family supports for their activities. 42.8% of the veterans expressed that SCI had few effects on their social relations while 33.3% believed that it deeply affects their interaction with community. Conclusion: considering that Levels of physical activities، employment and marriage rate decreased after injury، evaluation of their quality of life and physical health state to making effective policies and promote their social and physical situation is recommended.