بررسي صدمات ناشي از نحوه قطع درخت، بر روي زادآوري گونه‌هاي درختي (مطالعه موردي سري 16 طرح جنگلداري گلندرود )

پي بردن به اين مهم كه چه عواملي در ميزان صدمات ناشي از قطع تاثير گذار است و توده جنگلي نيز با توجه به نوع گونه و مراحل رويشي آن به چه ميزان از صدمات ناشي از قطع تاثيرپذير مي باشد حائز اهميت است. چرا كه با شناسايي عوامل موثر بر ميزان صدمات وارده وبا جمع آوري اطلاعات و داده ها و تجزيه و تحليل آن مي توان نسبت به ارائه راهكارهاي مناسب جهت كاهش ميزان صدمات وارده اقدام نمود. بر اين اساس، مطالعه حاضر در طرح جنگل داري حوزه 48 گلندرود سري 16 صورت گرفت. جهت آماربرداري از روش انتخابي 45 اصله درخت از بين 448 اصله درختان نشانه گذاري سهميه سال 1392 انتخاب گرديد. سپس طي دو مرحله آماربرداري، در قبل و بعد از قطع كليه صدمات به زاد آوري بر حسب نوع آسيب ديدگي و عوامل موثر بر آن برداشت گرديد. نتايج نشان داد از كل 5267 پايه زادآوري آماربرداري شده در مراحل 4 در صد از كل پايه ها آسيب ديده اند در طبقات قطري مختلف از 240 اصله / رويشي مختلف تعداد 240 پايه يعني 5 زادآوري آسيب ديده 12 درصد نهال، 41 درصد شل و 47 درصد خال مي باشد. در كلاسه هاي مختلف شيب 16 درصد نهال، 37 درصد شل و 47 درصد خال ميباشد. در بين گونهها نيز بيشترين گونه آسيب ديده مربوط به راش با 201 اصله و كمترين آن مربوط به بلوط و شيردار يا يك اصله مي باشد. همچنين در خصوص نحوه صحيح قطع، تعداد 115 اصله قطع درست و تعداد 125 اصله داراي قطع نادرست ميباشند. نتايج تجزيهواريانس نيز در خصوص كلاسههاي قطري مختلف نيز بين آسيب ديدگي زادآوري در قبل و بعد از قطع اختلاف معني داري در سطح 1 درصد وجود دارد. اما در طبقات مختلف شيب بين آسيب ديدگي زادآوري ها در قبل و بعد از قطع در نهال و خال اختلاف معني داري در سطح 1 درصد و در شل اختلاف 5 درصد وجود دارد. همچنين بين نحوه درست قطع و نحوه نادرست قطع نتايج مربع كاي نشان داد كه اختلاف معني داري مشاهده نمي گردد. بيشترين آسيب ديدگي نيز مربوط به گونه راش مي باشد.