اندازه گيري غلظت گاز رادن در هواي داخل اماكن مسكوني و عمومي شهر نورآباد ممسني و برآورد دوز موثر دريافتي آن

Measurement of radon concentration in indoor air of residential and public buildings in Nourabad Mammasani city and estimation of its effective dose

زمينه و هدف: گاز رادن يكي از عوامل خطر محيطي در هواي داخل است كه مواجهه با آن سبب افزايش ريسك سرطان ريه مي شود و پس از سيگار دومين عامل سرطان ريه شناخته مي شود. بنابراين هدف از اين مطالعه اندازه گيري غلظت گاز رادن در منازل مسكوني و اماكن عمومي شهر نورآباد ممسني و برآورد دوز موثر دريافتي ناشي از مواجهه با آن بوده است.روش بررسي: در اين مطالعه 52 منزل مسكوني و 8 مكان عمومي جهت اندازه گيري غلظت گاز رادن هواي داخل مورد بررسي قرار گرفتند. اندازه گيري غلظت رادن هواي داخل به روش غير فعال با استفاده از آشكارسازهاي ردپاي آلفا (cr-39) به مدت سه ماه انجام گرفت و پس از اين مدت آشكارسازها براي شمارش تعداد ردپاها به آزمايشگاه ارسال شدند.يافته ها: نتايج نشان مي دهد، ميانگين ( ± انحراف معيار) غلظت گاز رادن در هواي داخل منازل مسكوني و اماكن عمومي به ترتيب 42.4(±14.7) , 32.9(±20.1) Bq/m3 بود و در همه محل هاي نمونه برداري، غلظت رادن كمتر از مقادير استاندارد سازمان حفاظت محيط زيست آمريكا و رهنمود سازمان جهاني بهداشت بوده است. همچنين دوز موثر دريافتي سالانه ناشي از گاز رادن در منازل مسكوني به طور ميانگين msv 1/07 تخمين زده شد. ارزيابي نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه در مورد منازل مسكوني رابطه معني داري ميان نوع اتاق و تعداد طبقه با غلظت رادن وجود دارد. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه بيانگر اين است كه غلظت گاز رادن به عنوان يك عامل خطر محيطي در محل هاي مورد بررسي كمتر از حدود اعلام شده در رهنمود سازمان جهاني بهداشت بوده و احتمالا نقش قابل ملاحظه اي در ايجاد اثرات بهداشتي منتسب به آن ندارد.

Background and Objective: Radon gas is one of the environmental risk factors which can increase the risk of lung cancer and it is well known as the secondleading cause of lung cancer after smoking. The aim of the present study was to investigate indoor radon gas concentration in residential and public environments of Nourabad Mammasani city and to estimate the effective dose due to radon exposure. Materials and Methods: In this study, 52 homes and 8 public places were investigated to measure the concentration of indoor radon gas. Indoor radon concentrations were measured using passive sampling approach, alpha-track detectors (CR-39) for three months, and after that, detectors were sent to the laboratory to count the number of tracks. Results: The results of this research showed that the average radon concentration (± SD) in the homes and public places was 42.4(±14.7) and 32.9(±20.1) Bq/m3, respectively. All radon concentration values were lower than the US Environmental Protection Agency standard and WHO guideline. The average of annual effective dose due to the radon exposure in homes was estimated to be 1.07 mSv. The evaluation of the results showed that there was a significant relationship between the room type and the number of floors with radon concentration in the residential buildings. Conclusion: The results indicated that the indoor radon concentration as an environmental risk factor in the studied places was lower than the WHO guideline levels. Consequently, the indoor radon is not likely a major environmental risk factor in the studied environments.