تعيين مناطق بالقوه صيد ماهي در خليج فارس، با استفاده از سنجش از دور و سيستم اطلاعات جغرافيايي

محيط دريا فرصت‌هاي مهمي را براي پيشرفت در زمينه شيلات و بهره‌برداري منابع طبيعي فراهم مي‌كند. ماهيگيري منبعي براي تهيه مواد غذايي است و منبعي مهم براي درآمد در ايران شمرده مي‌شود. با توجه به نياز بسيار براي شناسايي ميزان توزيع منابع ماهي، اطلاعات به‌دست‌آمده از ماهواره‌ها نقش مهمي در برنامه‌هاي كاربردي شيلات ايفا مي‌كنند. داده‌هاي سنجش از دور مربوط به رنگ اقيانوس مي‌توانند در كاربردهاي بسياري همچون ماهيگيري تجاري، حمل‌ونقل دريايي و استخراج معدن در اقيانوس استفاده شوند. با توجه به اينكه تصاوير ماهواره‌اي پوشش مكاني گسترده و تكرار بالايي فراهم مي‌كنند، در پيش‌بيني مكان‌هاي بالقوه ماهيگيري مي‌توانند بسيار ياريگر باشند. توان تفكيك طيفي بالاي سنجنده موديس (modis) و دارابودن باندهاي حرارتي متعدد آن را به‌نسبت ديگر سنجنده‌ها در موقعيت ممتازي قرار مي‌دهد. اعتبارسنجي تصاوير دماي سطح دريا مربوط به سنجنده موديس با داده‌هاي برداشت‌شده در ايستگاه‌هاي زميني با ضريب همبستگي 84/0 انجام شد. در اين تحقيق پس از تهيه لايه‌هاي دماي سطح آب، ارتفاع سطح دريا، غلظت كلروفيل a و شيب حرارتي سطح آب، نقشه مكان‌هاي مستعد صيد ماهي در خليج فارس تهيه شد. روش‌هاي فازي نمايشي قوي از اجزاي مهم تصميم‌گيري مكاني و همچنين، نمايش مفاهيم مبهم و غيردقيق را فراهم مي‌كنند. وزن‌دهي لايه‌ها به‌روش fahp صورت گرفت و بيشترين وزن به داده دماي سطح دريا، در جايگاه پارامتر موثر در اين تصميم‌گيري داده شد. پس از روي‌هم‌گذاري لايه‌ها، نتايج ارزيابي دقت نقشه‌هاي نهايي نشان مي‌دهد كه 82% از ميزان صيد انجام‌شده در دريا در مكان‌هايي صورت گرفته است كه بهترين مناطق در نقشه‌هاي مناطق مستعد صيد شمرده مي‌شوند. با صيد هدفمند مي‌توان بازدهي صيد را در زماني كمتر از زمان كنوني افزايش داد. اين امر مي‌تواند با ادغام سنجش از دور و سيستم اطلاعات جغرافيايي تحقق يابد.