رابطه خوش بيني تحصيلي و خودكار آمدي تحصيلي با مشغوليت تحصيلي در دانشجويان

Relationship between academic optimism and academic self-efficacy with academic engagement

هدف از پژوهش حاضر تعيين رابطه خوش بيني تحصيلي و خود كارآمدي تحصيلي با مشغوليت تحصيلي در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد پيرانشهر در سال تحصيلي 96-95 بود. روش پژوهش از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد پيرانشهر بودند كه 299 (157 پسر و 142 دختر) نفر بصورت تصادفي و با استفاده از روش نمونه گيري خوشه ­اي چند مرحله­ اي انتخاب شدند براي محاسبه حجم نمونه آماري از فرمول كوكران استفاده شد داده ­ها از طريق پرسشنامه مشغوليت تحصيلي (سالملا و همكاران 2012)، پرسشنامه خوش بيني تحصيلي (اسچ منوران و همكاران 2013) و خودكارآمدي تحصيلي (زاژاكوا و همكاران 2005) جمع آوري و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها بيانگر اين بود كه متغيرهاي خوش بيني و خودكارامدي تحصيلي با مشغوليت تحصيلي ارتباط مثبت و معني دار دارند. براي پيش بيني مشغوليت تحصيلي از روي متغيرهاي خوش بيني تحصيلي و خودكار آمدي تحصيلي از آزمون رگرسيون چندگانه به روش گام به گام استفاده گرديد، يافته­ ها نشان داد كه در گام اول آزمون آماري F براي معني داري اين پيش بيني برابر با 395/136، بوده كه درسطح (0/50 ≥P) معني دار مي باشد. به عبارت ديگر خود كارآمدي تحصيلي پيش بيني كننده مشغوليت تحصيلي بوده است. در گام دوم نيز آزمون آماري F براي معني داري اين پيش بيني برابر با 244/133، بوده كه درسطح (0/50 ≥P) معني دار مي باشد. نتايج نشان مي دهد متغيرهاي خود كارآمدي تحصيلي و خوش بيني تحصيلي قابليت پيش بيني متغير مشغوليت تحصيلي را دارند.

The Purpose of this study was to determine the relationship between academic optimism and academic Self-Efficacy with academic engagement in piranha Islamic Azad University students in the academic year of 1395-96. The research method was correlation. The statistical population of the study consisted of students of piranshar Islamic Azad University. 299 (157 boys and 142 girls) were randomly selected using a multi-stage cluster sampling method. To calculate the sample size' the Cochran formula used. Data were collected through a questionnaire of academic engagement, academic optimism questionnaire and academic self- efficacy questionnaire. The variables of academic optimism and academic self-efficacy (predictive variables) were used to predict academic engagement (criterion variable). Multiple stepwise regression tests were used. The results showed that in the first step, the statistical test F for significance of this prediction is 395/136 which is significant at level (p<0/05). In other words, academic self-efficacy has been a predictor of academic engagement. In the second step, the statistical test F has significant significance for this prediction is 244/133, which is significant at level (p<0/05). In other words, academic selfefficacy variables and their optimism together predict the variables of academic engagement. Findings showed that academic optimism, academic self-efficacy and academic engagement have a meaningful relationship. The results of the research findings include the fact that the relationship between variables is positive and significant in the main and secondary hypotheses, and predictor variables can distinguish the criterion variable.