پيش بيني خودكارآمدي بر مبناي شيوه‌هاي يادگيري دانش آموزان

Prediction of self-efficacy based on student learning styles

هدف پژوهش حاضر پيش بيني خودكارآمدي بر مبناي شيوه هاي يادگيري دانش آموزان پسر در مقطع دبيرستان شهر تهران بود. شركت كنندگان مشتمل بر 360 دانش آموز پسر بودند كه به شيوه هدفمند انتخاب شدند. به منظور گردآوري اطلاعات از پرسشنامه سبك هاي يادگيري (كلب وكلب، 2005) و پرسشنامه خودكارآمدي (شرر و همكاران، 1982)،­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ استفاده شد. داده هاي پژوهش با آزمون همبستگي و تحليل رگرسيون چندگانه مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج بيانگر آن بود كه بين شيوه هاي يادگيري (تجربه عيني، مشاهده تاملي، مفهوم سازي انتزاعي و آزمايشگري فعال) با خودكارآمدي عمومي همبستگي معنادار وجود دارد. تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه شيوه هاي يادگيري (مفهوم سازي انتزاعي و آزمايشگري فعال)، خودكارآمدي عمومي دانش آموزان پسر را به طور مثبت پيش بيني مي كنند.

The purpose of this study was to predict self-efficacy based on the learning styles of high school students in Tehran. The participants consisted of 360 male students who were selected in a targeted manner. In order to collect information, the learning styles questionnaire (Kalb and Kalb, 2005) and self-efficacy questionnaire (Sherer et al., 1982) were used. Data were analyzed using correlation test and multiple regression analysis. The results indicated that there is a significant correlation between the learning styles (objective experience, reflective observation, abstract conceptualization and active testing) with general self-efficacy. Multiple regression analysis showed that learning methods (abstract conceptualization and active testing) positively predict the male students' general selfefficacy.