شناسايي مناطق حساس به فرسايش خاك با استفاده از مدل تحليل سلسله مراتبي فازي (fahp) مطالعه موردي: حوضه آبريز سد مهاباد

فرسايش خاك به عنوان يك رويداد طبيعي، به دليل دخالتهاي سودجويانه و غيركارشناسانه انسان در سالهاي اخير افزايش يافته است. در اين راستا توپوگرافي حوضه آبريز سد مهاباد كه تماماً كوهستانيست از اين پديده مستثني نمي باشد. هدف از انجام اين مطالعه، اولويت بندي عوامل موثر بر توليد رسوب در حوضه سد مهاباد با استفاده از روشfahp مي باشد. به اين منظور از ميان عوامل طبيعي موثر در وقوع فرسايش هفت عامل شيب، كاربري اراضي، زمان تمركز زيرحوضه ها، ارتفاع، بارش، ليتولوژي و فاصله از رود را انتخاب نموده و با استفاده از داده هاي حاصل از مدل سازي معيارهاي موثر در فرسايش با روش فرآيند تحليل سلسله مراتبي و طبقه بندي با روش منطق فازي نواحي با حساسيت بالا در برابر فرسايش شناسايي و نقشه نهايي پهنه بندي نواحي حساس به فرسايش در پنج كلاس استخراج گرديد. براي ارزيابي صحت نقشه بدست آمده از شاخص scai استفاده شد. نتايج تحقيق نشان مي دهد در حدود 102/12 كيلومتر مربع معادل 13/15 درصد از مساحت حوضه داراي پتانسيل &خيلي زياد& در وقوع فرسايش و توليد رسوب مي باشد كه در اين ميان زيرحوضه هاي دهبكر، بنگوين، قزلجه، مرانه، ميرسه و سياه قل داراي پتانسيل بيشتري هستند.