روابط ساختاري گرمي مادر و پدر با اميدواري در دانشجويان دختر

Structural relationships between Maternal and Paternal Warmth with Hope in Girl Students

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش تعيين كننده گرمي والدين در اميدواري دانشجويان در قالب معادلات ساختاري بود. در يك طرح همبستگي 248 نفر از دانشجويان دختر دانشگاه فردوسي مشهد با روش نمونه گيري چند مرحله اي انتخاب شدند و مقياس هاي ادراكات والديني (رابينز، 1994) و اميدواري (اسنايدر و همكاران، 1991) را تكميل كردند. نتايج نشان داد كه ميان گرمي والدين و اميدواري دانشجويان روابط مثبت و معناداري وجود دارد و گرمي والدين 19 درصد از تغييرات اميدواري را تبيين مي كند. اثرات غير مستقيم گرمي بر تفكر عاملي و راهبردها نيز مثبت و معنادار بود. مدل ساختاري از برازش مناسبي برخوردار بود. به نظر مي رسد رفتار گرم و پذيرنده والدين مي تواند اميد به زندگي را در دانشجويان افزايش دهد.

The purpose of this study was to investigate the role of parents 'warmth in students' hopes in the form of structural equations. In a correlational design, 248 female students from Ferdowsi University of Mashhad were selected by multistage sampling method and completed Perceptions of parents Scale (Robbins, 1994) and Hope scale (Snyder and et.al., 1991). The results showed that there is a positive and significant relationship between the warmth of the parents and the students' hope and parents `s warmth explains 19 percent of hope change. Warmth`s indirect effects on agency and path ways were also positive and significant. The structural model has a good fit. It seems that the warm and receptive behavior of parents can increase the life expectancy of students.