رابطه سبك هاي دلبستگي و خلاقيت هيجاني با سازگاري تحصيلي در دانشجويان دوره ي كارشناسي ارشد دختر

Relationship between Attachment Styles and Emotional Creativity with Academic Adaptation in Students of the Master's Degree

هدف از پژوهش حاضر ، بررسي رابطه سبك هاي دلبستگي و خلاقيت هيجاني با سازگاري تحصيلي دربين دانشجويان دختر مقطع كارشناسي ارشد دانشگاه علوم و تحقيقات تهران بود. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري كليه دانشجويان ‌دختر كارشناسي‌ارشد بودند. با استفاده‌ از‌ فرمول تاباچنيك ‌و فيدل ‌تعداد 120 نفر از دانشجويان ‌دختر كارشناسي ارشد به نحو در دسترس انتخاب شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي سبك هاي دلبستگي (كولينز و ريد1990) و خلاقيت هيجاني (آوريل 1999) و سازگاري تحصيلي (بيكر و سرياك، 1989) استفاده شد. داده ها با استفاده از رگرسيون همزمان تحليل شد. نتايج نشان داد كه خلاقيت هيجاني و دلبستگي ايمن پيش بيني كننده مثبت و معني دار نمره سازگاري تحصيلي بود. اما ديگر سبك هاي دلبستگي با سازگاري تحصيلي ارتباط معناداري نداشتند. بنابراين به منظور بهبود سازگاري تحصيلي دانشجويان در مقطع ارشد در نظر گرفتن خلاقيت هيجاني و دلبستگي ايمن حايز اهميت است.

The purpose of this study was to investigate the relationship between attachment styles and emotional creativity with academic compatibility among female undergraduate students of Tehran university of science and research. The research method was descriptive-correlational. The statistical population was all female undergraduate students. Using the Tabachnick and Fidel formula, 120 attachment styles questionnaires (Koolin’s، Reed 1990) and emotional creativity (Averill 1999) and academic adjustment (Baker،Syria 1989) were used. The data were analyzed using simultaneous regression. The results showed that emotional creativity and secure embeddedness were a positive and significant predictor of academic adjustment, but there was no significant relationship between attachment affiliation and educational adaptability. The results showed that emotional creativity and secure attachment was a positive and significant predictor of academic adjustment.