بررسي آزمايشگاهي تاثير روشهاي مختلف نوردهي بر استحكام باند برشي ونير كامپوزيتي به مينا و عاج

(Effect of Various Exposure Methods on Shear Bond Strength of Composite Veneers to Enamel and Dentin (in-vitro

مقدمه: ونير كامپوزيتي به عنوان يك گزينه درماني زيبا و محافظه كارانه براي اصلاح دندانهاي تغيير رنگ يافته و بد شكل مورد استفاده قرار مي گيرد. با توجه به تاثير روش نوردهي بر ميزان استرس ناشي از انقباض پليمريزاسيون، مطالعه فوق با هدف تعيين تاثير روش هاي مختلف نوردهي بر استحكام باند برشي كامپوزيت به مينا و عاج طرح ريزي شد. مواد و روشها: در اين مطالعه آزمايشگاهي، 72 دندان پره مولر به دو گروه مساوي مينايي و عاجي تقسيم شدند. در هر كدام از گروهها، سطوح باكال تا حصول يك سطح صاف مينايي يا عاجي ساييده شده و سپس نمونه ها در مكعبهاي آكريلي مانت شدند. سطوح به باندينگ Single Bond 2 آغشته و كيور گرديدند. بر اساس سه روش نوردهي Conventional، Soft-start و Pulse-delay، نمونه هاي هر دو گروه به سه زيرگروه تقسيم شدند (12=n). پس از فرم دهي يك استوانه از كامپوزيت Z250 بر روي سطوح با استفاده از روش هاي نوردهي متفاوت، استحكام برشي نمونه ها اندازه گيري شد. داده ها با آناليز واريانس يك طرفه به همراه آزمون مقايسات چندگانه Tukey تحليل شدند (0/05=a) يافته ها: آزمون واريانس يك طرفه تفاوت آماري معني داري در استحكام باند برشي كامپوزيت به مينا بين زيرگروههاي مينايي نشان نداد (0/185=p) ،حال آنكه تفاوت استحكام باند برشي كامپوزيت به عاج بين زيرگروههاي عاجي معني دار بود (0/042=p). بيشترين نوع شكست در بين تمامي زيرگروهها مربوط به نوع ادهزيو بود. نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، نوردهي به روش Pulse-delay و Soft-start در هر دو گروه مينايي و عاجي ميتواند باعث افزايش استحكام باند برشي گردد. اين امر در گروههاي عاجي مصداق بيشتري دارد

Introduction: Composite veneers are used as a conservative and cosmetic treatment for discolored and deformed teeth or defective restorations. Due to the effect of various exposure methods on polymerization shrinkage stress, this study aimed to investigate the effect of various treatment techniques on shear bond strength of composite veneers restoration. Materials and Methods: In this in-vitro study, 72 premolar teeth were divided equally into enamel and dentin groups. The buccal surfaces in each groups were abraded to reach flat enamel or dentin surfaces. The specimens were mounted in acrylic cubs and bonding procedures were performed using Single Bond 2. The specimens were divided into three subgroups according to the methods of exposure including conventional, soft-start, and pulse-delay techniques. In each subgroup, a composite cylinder was formed on buccal surfaces using Z250 composite and different curing modes. The shear strengths were measured and the data were analyzed using one-way analysis of variance followed by Tukey multiple comparisons test (α=0.05). Results: There was no significant difference in shear strength of composite to enamel between enamel subgroups (P=0.185). However, the difference in shear strength of composite to dentin between dentin subgroups was significant (P=0.042). Adhesive failures were the most among all subgroups. Conclusion: Curing with soft-start and pulse-delay methods can increase shear strength in both enamel and dentin surfaces. Nevertheless, it is more effective in dentin surfaces.