شناسايي، آناليز كمي و طبقه بندي لندفرم هاي كويري و بياباني پلاياي دامغان با استفاده از روش هاي pralong و electre

جاذبه ها و توانمندي هاي ژئومورفوتوريسم، از سرمايه هاي منحصر به فرد هر كشور و منطقه به شمار مي رود كه شناسايي، طبقه بندي و برنامه ريزي آنها به منظور توسعه گردشگري علمي از اهميت بسيار بالايي برخوردار است.هدف از اين پژوهش شناسايي، آناليز كمي و طبقه بنديلندفرم هاي كويري و بياباني پلاياي دامغان با استفاده از روش هاي pralong و electreمي باشد. پژوهش حاضر از نوع توصيفيتحليلي مبتني بر مطالعات كتابخانه اي و پيمايش هاي ميداني مي باشد.بدين صورت كه پس از تعيين محدوده مورد مطالعه به كمك تصاوير ماهواره اي، در ابتدا با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و پيمايش هاي ميداني تعداد 12 ژئومورفوسايت انتخاب گرديد. در گام بعد با استفاده از روش چند معياره electre و معيارهاي علمي، گردشگري، زيبايي، تاريخي و اجتماعي به رتبه بندي ژئومورفوسايت ها پرداخته شد و ژئومورفوسايت هاي با ارزش پايين حذف گرديد. در گام بعد، با استفاده از روش pralong، به ارزيابي 5 ژئومورفوسايت برتر شامل برخان ها، تپه هاي ماسه اي، پليگون هاي نمكي، دشت ريگي و نبكازارها كه بيشترين امتياز را در روشelectre كسب كرده اند، پرداخته شد. نتايج حاصل از ارزيابي ژئومورفوسايت ها نشان داد كه ژئومورفوسايت هاي تپه هاي ماسه اي و پليگون هاي نمكي به ترتيب با كسب بالاترين امتياز (0.47، 0.45)،بهترين ژئومورفوسايت ها براي تبديل شده به كاربري هاي ژئوتوريستيمي باشند و داراي پتانسيل بالايي براي جذب گردشگر مي باشند. نتايج كلي ارزيابي ژئومورفوسايت ها نشان داد كهامتيازات بدست آمده براي تمامي ژئوسايت ها پايين مي باشد كه از علل آن مي توان به دشواري دسترسي، دوري از مراكز جمعيتي، فقدان امكانات رفاهي، عدم معرفي توانمندي هاي منطقه و عدم توجه به اكوتوريسم در منطقه اشاره نمود. عيار بهره وري نيز براي تمامي ژئومورفوسايت ها كم مي باشد. نتايج حاصل از اين پژوهش مي تواند مورد استفاده مديران و برنامه ريزان محلي به منظور توسعه و ترويج گردشگري قرار گيرد.