تعيين جهات مناسب توسعه شهري بر اساس مناطق ممنوعه ژئومورفولوژيكي (مطالعه موردي: شهرستان فارسان)

توسعه شهري بدون در نظر گرفتن ويژگي هاي ژئومورفولوژي منجر به مخاطرات محيطي و تهديد براي جوامع انساني مي‌شود. با توجه به اينكه شهرستان فارسان از نظر ژئومورفولوژيكي با محدوديت هاي زيادي مواجه است، هدف از تحقيق حاضر اين است تا با اعمال مناطق ممنوعه توسعه شهري، مناطق مستعد توسعه سكونتگاه هاي شهرستان فارسان شناسايي شوند. تحقيق حاضر بر مبناي روش هاي نرم افزاي، كتابخانه اي و تحليلي استوار است. در اين تحقيق از 8 پارامتر شيب، جهت شيب، ارتفاع، زمين شناسي، كاربري اراضي، فاصله از گسل، فاصله از رودخانه و فاصله از نقاط شهري براي ارزيابي تناسب زمين استفاده شده است. همچنين به‌منظور تجزيه ‌و تحليل داده ها و مكان گزيني مناطق مستعد جهت اهداف مورد نظر از روش مناطق ممنوعه و مدل هاي منطق فازي و ahp استفاده شده است. روش كار به‌گونه‌اي است كه پس از تهيه لايه هاي اطلاعاتي، مناطق ممنوعه جهت اهداف توسعه شهري شناسايي شده و سپس با استفاده از مدل ahp وزن نهايي هر كدام از لايه هاي اطلاعاتي بدست آمده است. سپس در محيط gis با استفاده از منطق فازي لايه هاي اطلاعاتي بر اساس وزن هاي بدست آمده و همچنين اعمال مناطق ممنوعه با هم تلفيق شده اند. روش بكارگرفته شده در تحقيق حاضر سبب شده تا مناطقي كه جهت اهداف توسعه شهري مناسب نيستند جزء مناطق ممنوعه قرار گيرند. نتايج تحقيق بيانگر اين است كه بخش زيادي از وسعت شهرستان فارسان در مناطقي قرار دارند كه حداقل از نظر يكي از معيارهاي مورد نظر تناسب لازم را براي اهداف توسعه شهري ندارند.