بررسي اثر بخشي تزريق موضعي متيل پردنيزولون و ليدوكائين همراه و بدون آتل در درمان تنوسينويت دكورون

The Efficacy of Local Injection of Methylprednisolone and Lidocaine with and Without Splint, in Treating Patients with De Quervain's Tenosynovitis

ابتلا به تنوسينويت دكورون در اثر فعاليت‌هاي تكراري و روزمره، سبب مراجعت زياد به درمانگاه ارتوپدي و در نهايت افزايش هزينه‌هاي درماني و اتلاف وقت بيماران مي‌شود. اين مطالعه مقاله به منظور مقايسه اثر بخشي تزريق موضعي متيل پردنيزولون و ليدوكائين همراه و بدون آتل در درمان تنوسينويت دكورون انجام شدروش بررسي: در اين كارآزمايي باليني 72 بيمار مبتلا به تنوسينويت دكورون مراجعه كننده به درمانگاه ارتوپدي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهركرد در سال 1389 انتخاب و سپس به صورت تصادفي ساده به دو گروه تقسيم شدند مداخله درماني در گروه اول تزريق 1 ميلي‌ليتر ليدوكائين 1 درصد،40 ميلي گرم پردنيزولون همراه با آتل‌گيري بوده در گروه دوم درمان بدون آتل‌گيري(تزريق دارو) و پيگيري به مدت سه هفته براي 3 بار در هر گروه بود. اطلاعات با استفاده از ابزار ديداري visual analogue scale جمع‌آوري شد داده‌ها با از نرم افزار SPSS ورژن 16 و آزمون‌هاي آماري توصيفي، دقيق فيشر، تي مستقل تحليل شد. نتايج: روند تغييرات ميانگين شدت درد بعد از سه هفته و سه دوره مجزا در دو گروه درماني مختلف بيان نگر آن بود كه كاهش ميانگين شدت درد و فراواني بهبودي در گروه درمان تزريقي موضعي متيل پردنيزولون و ليدوكائين همرا با اتل‌گيري نسبت به درمان موضعي تنها تفاوت معني‌دار آماري داشت(p<0/05). نتيجه‌گيري: تزريق موضعي متيل پردنيزولون و ليدوكائين همراه با تثبيت مفصل در درمان تنسينويت داراي پاسخ درماني مناسب‌تر است.

Introduction: Suffering from de Quervain's tenosynovitis due to repetitive and routine activities leads to considerable referrals to orthopedic clinics and increasing health care costs and wasting of patients' time. The present study aimed to compare the efficacy of local injection of methylprednisolone with and without splint for treatment of patients suffering from de Quervain's tenosynovitis. Methods: In a clinical trial study, 72 patients with de Quervain's tenosynovitis were selected in 2010 and were randomly divided into two groups. Therapeutic intervention in the first group was injection of 40 mg methylprednisone and 1 ml lidocaine with splint, and in the second group it was injection 40 mg methylprednisone and 1ml lidocaine without splint. Both groups followed this treatment for three periods(21 day). The related data were collected by visual analogue scale. Then data was analyzed by SPSS (ver. 16) using Fisher exact test and t test. Results: The findings of this study revealed that after the 3-week period of treatment the mean reduced pain intensity and improvement in the first group was significantly lower than the second group(p<0/05). Conclusion: Therefore, local injection of methylprednisone and lidocaine with splint is an effective method in the treatment of de Quervain's tenosynovitis.