عنوان مقاله :
شربت فروكتوز و اثرات عملكردي و تغذيه اي آن
عنوان به زبان ديگر :
Fructose syrup and its functional and nutritional effects
پديد آورندگان :
كمالي روستا، ليلا مركز دانش بنيان گروه صنعتي و پژوهشي فرهيختگان زرنام , يعقوبي، امين مركز دانش بنيان گروه صنعتي و پژوهشي فرهيختگان زرنام , اميني، محسن مركز دانش بنيان گروه صنعتي و پژوهشي فرهيختگان زرنام , اميني، مهدي مركز دانش بنيان گروه صنعتي و پژوهشي فرهيختگان زرنام
كليدواژه :
شربت ذرت حاوي فروكتوز , شكر , شيرين كنندههاي داراي كالري , پيامدهاي سلامتي
چكيده فارسي :
شربت ذرت حاوي فروكتوز (HFCS) تبديل به يكي از اجزاي معمول تشكيل دهنده مواد غذايي در 40 سال گذشته شده است. با اين حال، مواردي درباره افزايش ارتباط مصرف HFCS و خطر ابتلا به چاقي، سندرم متابوليك، بيماري هاي قلبي و عروقي و ديگر پيامدهاي سلامتي در مقايسه با ساير شيرين كننده هاي كالري دار مطرح شده است. متداول ترين انواع (HFCS- 55 و 44-HFCS (HFCS در تركيب شبيه به ساكارز (شكر) بوده و متشكل از مقادير تقريبا مساوي از گلوكز و فروكتوز هستند. تفاوت اوليه بين HFCS و ساكارز اين است كه اين مونوساكاريدها به صورت آزاد در محلول HFCS موجودند اما در ساكارز به شكل دي ساكاريد مي باشند. دي ساكاريد ساكارز به راحتي در روده كوچك شكسته مي شود و در نتيجه فروكتوز و گلوكز به شكل آزاد از هر دو منبع ساكارز و HFCS به طور يكسان جذب مي شوند. مزاياي HFCS براي توليدكنندگان مواد غذايي اين است كه مونو ساكاريدهاي آزاد موجود در HFCS سبب افزايش عطر و طعم، ماندگاري، نرمي بافت، جذابيت رنگ و تسهيل در قابليت اختلاط در مقايسه با ساكارز مي شود. از آنجا كه تركيب HFCS و ساكارز به ويژه در جذب توسط بدن خيلي شبيه به هم هستند، شواهدي وجود ندارد كه HFCS نسبت به ساكارز تأثير بيشتري در ايجاد پيامدهاي سلامتي داشته باشد. در ضمن مطالعات اپيدميولوژيك بسيار دقيق و جامعي براي تجزيه و تحليل مصرف مواد غذايي، از جمله ارزيابي مكانيسم عمل و رابطه بين ميزان مصرف فروكتوز و سطح پاسخ بدن لازم است. در حال حاضر، شواهد و مدارك كافي براي ممنوعيت و يا محدود كردن استفاده از HFCS و يا ساير شيرين كننده هاي حاوي فروكتوز در مواد غذايي و همچنين نياز به استفاده از برچسب هاي هشدار دهنده بر روي محصولات حاوي HFCS وجود ندارد
چكيده لاتين :
High fructose corn syrup (HFCS) has become an increasingly common food ingredient in the last 40
years. However, there is concern that HFCS consumption increases the risk for obesity, metabolic
syndrome, cardiovascular diseases and other adverse health outcomes compared to other caloric
sweeteners. The most commonly used types of HFCS (HFCS-42 and HFCS-55) are similar in
composition to sucrose (table sugar), consisting of roughly equal amounts of fructose and glucose.
The primary difference is that these monosaccharides exist free in solution in HFCS, but in
disaccharide form in sucrose.
The disaccharide sucrose is easily cleaved in the small intestine, so free fructose and glucose are
absorbed from both sucrose and HFCS. The advantage to food manufacturers is that the free
monosaccharides in HFCS provide better flavor enhancement, stability, freshness, soft texture, color
and convenient mixing in foods in comparison to sucrose. Because the composition of HFCS and
sucrose is so similar, particularly on absorption by the body, there is no evidence that HFCS
contributes more to obesity or other conditions than sucrose does. Nevertheless, Accurate and
complete epidemiologic studies are needed to analyze food consumption, including those on the
mechanism of action and relationship between fructose dose and response. At the present time, there
is insufficient evidence to ban or otherwise restrict use of HFCS or other fructose-containing
sweeteners in the food supply or to require the use of warning labels on products containing HFCS.
عنوان نشريه :
علوم و صنايع غذايي
عنوان نشريه :
علوم و صنايع غذايي