عنوان مقاله :
تاثير شش هفته تمرين انعطاف پذيري بر ديسمنوره
عنوان به زبان ديگر :
Effect of Six Weeks Flexibility Training on Dysmenorrhea
پديد آورندگان :
سعادت سعادت آبادي، فاطمه دانشگاه اصفهان - دانشكده تربيت بدني - گروه فيزيولوژي , بمبئي چي، عفت دانشگاه اصفهان - دانشكده تربيت بدني - گروه فيزيولوژي , اسفرجاني، فهيمه دانشگاه اصفهان - دانشكده تربيت بدني - گروه فيزيولوژي
كليدواژه :
تمرينات انعطاف پذيري , ديسمنوره و درد , تاثير شش هفته تمرين انعطاف پذيري بر ديسمنوره
چكيده فارسي :
فعاليت بدني به عنوان يك عامل كاهش علايم ديسمنوره ذكر شده است. هدف از تحقيق حاضر، تعيين اثر 6 هفته تمرين انعطاف پذيري بر علايم ديسمنوره بود.
روش ها: تعداد 34 دانشجوي دانشگاه اصفهان كه از ديسمنوره اوليه رنج مي بردند (سن: 54.1 ± 47.20 سال، وزن: 22.8 ± 54 كيلوگرم، قد: 34.5 ± 161 سانتي متر و شاخص توده بدني (BMI): 76.2 ± 72.20 كيلوگرم بر متر مربع) به دو گروه تجربي (n=20) و شاهد (n=14) تقسيم شدند. گروه تجربي در يك برنامه تمريني انعطاف پذيري شش هفته اي شامل كشش عضلات شكم، كمر، همسترينگ و نزديك كننده هاي ران شركت كردند. آن ها 10 حركت را به صورت هر حركت با 3 تكرار و هر تكرار به مدت 10 ثانيه، طي 4 روز در هفته انجام دادند. هر هفته يك ثانيه به زمان اجراي حركات افزوده شد. قبل و بعد از 6 هفته تمرينات انعطاف پذيري، آزمودني ها پرسش نامه اختلالات قاعدگي را پر كردند. شدت درد نيز به وسيله مقياس V.A.S (Visual Analogue Scale) اندازه گيري شد. از آمار توصيفي و استنباطي نظير آزمون هايMann–Whitney U ، Wilcoxon، t همبسته و t مستقل براي آناليز داده ها استفاده شد.
يافته ها: افزايش معني داري در اندازه هاي انعطاف پذيري عضلات (كمر، همسترينگ و نزديك كننده هاي ران) و همچنين كاهش معني داري در ميانگين علايم رواني (از 42.7 ± 20.14 به 0.3 ± 35.5)، علايم جسماني (از 93.5 ± 90.15 به 0.6 ± 75.8) و ميانگين درد (از 69.2 ± 37.6 به 39.2 ± 79.3) در گروه تجربي بعد از 6 هفته تمرينات انعطاف پذيري مشاهده شد (P<0.001) .در گروه شاهد تغيير معني داري در اين شاخص ها ديده نشد.
نتيجه گيري: يافته ها دلالت بر اين دارد كه به دنبال 6 هفته تمرينات انعطاف پذيري منتخب، علايم ديسمنوره كاهش مي يابد
چكيده لاتين :
Background: Exercise is commonly reported as a factor for decreasing dysmenorrhea symptoms. The aim
of the present study was to investigate the effect of six weeks flexibility training on symptoms of dysmenorrhea.
Methods: Thirty-four students of The University of Isfahan suffering from primary dysmenorrhea (Age:
20.47 ± 1.54 years, Weight: 54 ± 8.22 Kg, Height: 161 ± 5.34 cm, Body Mass Index: 20.72 ± 2.76) were
divided in two exercise (n = 20) and control (n = 14) groups. Exercise group engaged in a 6 weeks flexibility
training program include abdomen, back, hamstring and hip adductors stretches. They performed
10 movements, each 3 times, lasting 10 seconds, 4 days per week. One second was added to those
movement times each week. Prior and after 6 weeks of flexibility training, all subjects completed menstrual
distress questionnaire. Severity of pain evaluate with Visual Analogue Scale. The descriptive and
inferential statistic tests like Man-Withney U, Wilcoxon, and independent and paired sample t-test were
used for analyzing the statistical information.
Findings: After 6 weeks flexibility training, experimental group indicated significant increase in flexibility
measurements (back, hamstring, hip adductors) and significant decreases in their mood symptoms
(from 14.20 ± 7.42 to 5.35 ± 3.00), physical symptoms (from 15.90 ± 5.93 to 8.75 ± 6.09) and
severity of pain (from 6.37 ± 2.69 to 3.79 ± 2.39) (P < 0.001). There were no significant changes in
flexibility measurements and dysmenorrhea symptoms in control group.
Conclusion: Our findings indicated that selected flexibility training in 6 weeks would decrease dysmenorrhea
symptoms.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان