اثر آنزيم لاكتاز بر بهبود علايم گوارشي بيماران مبتلا به بيماري عدم تحمل لاكتوز و مقايسه آن با دارونما

The Effects of Exogenous Lactase on Improving Gastrointestinal Symptoms in Patients with Lactose Intolerance

عدم تحمل لاكتوز، بيماري بسيار شايعي در آسيا مي باشد. درمان با آنزيم لاكتاز خوراكي امكان استفاده بيماران مبتلا از شير و لبنيات را فراهم كرده است. شواهد باليني نشان دهنده عدم رضايت عده قابل توجهي از بيماران از بهبود علايم باليني به دنبال استفاده از اشكال جامد آنزيم لاكتاز است. بر آن شديم تا اثر آنزيم لاكتاز جامد خوراكي بر بهبود علايم كلينيكي بيماران در شهر اراك را بررسي نماييم. روش ها: اين مطالعه تصادفي دو سوكور بر روي 50 بيمار مبتلا به علايم باليني عدم تحمل لاكتوز انجام شد. متوسط سن بيماران 37.4 سال بود و 44 درصد آنان مرد بودند. هر يك از بيماران در اين مطالعه، به مدت يك هفته آنزيم لاكتاز و به دنبال آن به همان مدت دارونما دريافت كرد. اثرات هر دو درمان بر علايم گوارشي بيماران از طريق پرسش نامه جمع آوري و توسط نرم افزار SPSS آناليز شد. يافته ها: ميانگين كاهش نمره درد شكمي بعد از مصرف آنزيم لاكتاز 1.56±2.51 P<0.001 و بعد از مصرف دارونما 0.54±0 (P<0.001)بود. ميانگين كاهش نمره سر و صداي شكمي بعد از مصرف آنزيم لاكتاز 1.6±1.91 P<0.001و بعد از مصرف دارونما 0.42±0.94 P=0.03 بود. ميانگين كاهش نمره نفخ شكم بعد از مصرف آنزيم لاكتاز 1.62±1.79 P<0.001و بعد از مصرف دارونما 0.56±0.88 P<0.001 بود. ميانگين كاهش اسهال بعد از مصرف آنزيم لاكتاز 2.7±3.06 P<0.001و بعد از مصرف دارونما 0.54 ± 099 P<0.001ميانگين كاهش نمره تهوع و استفراغ بعد از مصرف آنزيم لاكتاز 0.24±0.89 ( (P=0.63و بعد از مصرف دارونما 0.04±0.19 P=0.15بود. بعد از مصرف آنزيم لاكتاز، نمره درد شكم 19 نفر از بيماران، نمره سر و صداي شكم 12 نفر، نمره تهوع 3 نفر، نمره نفخ شكم 17 نفر و نمره اسهال 7 نفر از بيماران تغييري نكرد. نتيجه گيري: قرص هاي آنزيم لاكتاز اثر واضحي در كاهش علايم گوارشي عدم تحمل لاكتوز بيماران نسبت به دارونما داشت. اما ميزان پاسخ در بيماران مختلف و حتي بين علايم مختلف گوارشي يك بيمار متفاوت بود.

Background: Lactose intolerance is common in Asian population. Enzyme replacement therapy facilitates consumption of milk and dairy products for patients with lactose intolerance. Clinical evidence in our clinics indicates a nonhomogeneity in improvement of symptoms after ingestion of solid form of exogenous lactase enzyme in patients. Therefore, we designed this study to evaluate the effectiveness of oral solid lactase enzyme in the clinical symptoms of patients with lactose intolerance in Arak city. Methods: This randomized double blind placebo controlled trial was performed on 50 adult symptomatic patients with lactose intolerance. Average age of the patients was 37.4 years and 44% were men. Every patient took lactase and placebo for one week respectively. Effects of these treatments on gastrointestinal symptom of patients were gathered by symptom evaluation questionnaire. Results were analyzed by SPSS software. Finding: The mean improvement of abdominal pain score after lactase was 1.56 ± 2.51 (P < 0.001) and after placebo was 0.54 ± 0 (P < 0.001). The mean improvement of flatulence score after lactase was 1.6 ± 1.91 (P < 0.001) and after placebo was 0.42 ± 0.94 (P = 0.03). The mean improvement of bloating score after lactase was 1.62 ± 1.79 (P < 0.001) and after placebo was 0.56 (P < 0.001) ± 0.88. The mean improvement of diarrhea score after lactase was 2.70 ± 3.06 (P < 0.001) and after placebo was 0.54 ± 0.99 (P < 0.001). The mean improvement of nausea and vomiting score after lactase was 0.24 ± 0.89 (P = 0.63) and after placebo was 0.04 ± 0.19 (P = 0.15). After ingestion of lactase, 19 patients had no improvement in abdominal pain score, 12 patients in flatulence score, 3 patients in nausea and vomiting score, 17 patients in bloating score, and 7 patients had no improvement in diarrhea score. Conclusion: Lactase tablets significantly reduced clinical symptoms associated with lactose intolerance compared with placebo; but improvement of symptoms were variable between patients