عنوان مقاله :
تغييرات فاكتورهاي فيبرينوليز زنان يائسه داراي اضافه وزن و چاق در پاسخ به تمرين هوازي
عنوان به زبان ديگر :
CHANGES FIBRINOLYSIS FACTORS OF OVERWEIGHT and OBESE POSTMENOPAUSAL WOMEN IN RESPONSE TO AEROBIC TRAINING
پديد آورندگان :
ذولفقاري، محمدرضا دانشگاه اروميه - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي , گل پسندي، شادي دانشگاه اروميه - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي , گل پسندي، هادي دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي
كليدواژه :
تمرين هوازي , tPA، PAI-1 , عوامل خطرزاي قلبي عروقي , يائسگي
چكيده فارسي :
پيشزمينه و هدف: چاقي و يائسگي هر دو خطر ابتلا به بيماريهاي قلبي عروقي را افزايش ميدهند كه با افت ظرفيت فيبرينوليز همراه است. تمرين هوازي با كاهش خطر بيماريهاي قلبي عروقي همراه است، بااينحال نقش تمرين هوازي بر tPA و PAI-1 بهعنوان تنظيمكنندههاي اصلي سيستم فيبرينوليز در زنان يائسه چاق درك نشده است. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرين هوازي بر فاكتورهاي فيبرينوليز در زنان يائسه داري اضافهوزن و چاق ميباشد.
مواد و روش كار: 24 نفر زن يائسه داراي اضافهوزن و چاق (داراي ميانگين و انحراف استاندارد سن 5/02±53/61، وزن 7/74±74/95 و BMI 3/43±30/56) بهطور تصادفي به دو گروه تمرين هوازي (12 نفر) و كنترل (12) تقسيم شدند. گروه تمرين هوازي به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته با شدت 60-75 درصد حداكثر ضربان قلب ذخيره و مدت 30-60 دقيقه تمرين كرد. در حالت پايه و 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني نمونههاي خون جمعآوري و سطوح پلاسمايي tPA و PAI-1 به روش الايزا اندازهگيري شد. از آزمونهاي t مستقل و همبسته براي تحليل دادهها استفاده و سطح معني داري 0/05 در نظر گرفته شد.
يافتهها: تحليل داده ها نشان داد، تمرين هوازي باعث كاهش معنيدار سطوح پلاسمايي PAI-1 شد (P≤0/05)، درحاليكه تأثير بر tPA نداشت (P>0/05). همچنين، تمرين هوازي باعث كاهش تريگليسريد، LDL و افزايش HDL شد (P≤0/05)، اما تأثيري بر كلسترول تام نداشت (P>0/05).
بحث و نتيجهگيري: تمرين هوازي با شدت متوسط نقش مؤثري در كاهش PAI-1 و بهبود نيم رخ ليپيدي در زنان يائسه داراي اضافه وزن و چاق ايفا ميكند، بااينحال به نظر ميرسد تغييرات tPA پلاسمايي را تحت تأثير قرار نميدهد.
چكيده لاتين :
Background & Aims: Obesity and menopause both increase the risk of cardiovascular diseases,
associated with fibrinolysis capacity reduction. Aerobic training is associated with reduction risk of
cardiovascular disease, but the role of aerobic training on tPA and PAI-1 as main regulators of
fibrinolysis system in obese postmenopausal women is not understood. The aim of this study was to
investigate the effects of aerobic training on fibrinolysis factors in overweight and obese
postmenopausal women.
Materials & Methods: A number of twenty four overweight and obese postmenopausal women (age:
53.61±5.02 yrs, weight: 74.95±7.74kg and BMI: 30.56±3.43 kg/m2) were randomly divided into two
groups including Aerobic Training (n=12) and Control (n=12). Aerobic training group was trained 3
sessions/wk for eight weeks at 60-75% of max reserve heart rate for 30-60 minutes. Blood samples were
collected at baseline as well as 48 hrs after the last training session, followed by measuring tPA and
PAI-1 plasma levels by ELISA. Dependent and independent T-tests have used to data analysis, the level
of significance has been consider at P≤0/05.
Results: Data analysis showed, aerobic training significantly reduced the plasma level of PAI-1
(p≤0/05), however, there were no effects on tPA (P>0/05). Also, aerobic training reduced triglycerides,
LDL and increased HDL (p≤0/05), but there were no effects on cholesterol tom (P>0/05).
Conclusion: Moderate-intensity aerobic training plays an important role in reducing PAI-1 and lipid
profile in overweight and obese postmenopausal women, however, it seems it does not influence on
variations of plasma tPA.
عنوان نشريه :
مجله پزشكي اروميه
عنوان نشريه :
مجله پزشكي اروميه