گفتمان انقلاب اسلامي ايران و الزامات اشاعه ارزش هاي آن در عصر جهاني شدن بر اساس نظريه گفتمان لاكلا و موفه

Islamic Revolution Discourse and Requirements to Spread its Values in the Age of Globalization within the Framework of Laclau & Mouffe Discourse Theory

انقلاب اسلامي ايران باعث شكل­ گيري گفتمان و نظام معنايي جديدي شد. يكي از گونه­­ هاي بررسي و مطالعه پديده­­ هاي سياسي و تحليل آن­ها بر اساس روش تحليل گفتماني است. نظريه­ تحليل گفتماني لاكلا و موفه يكي از غني­ ترين نظريه­­ ها در حوزه­ تحليل گفتماني مي ­­باشد. سوال اصلي مقاله آن است كه بر اساس نظريه گفتمان لاكلا و موفه، مفصل ­­بندي مفاهيم و فرآيندهاي هويت­­يابي اشاعه­ ارزش­­ هاي گفتمان انقلاب اسلامي ايران در عصر جهاني شدن چگونه خواهد بود؟ در پاسخ به اين پرسش و با بهره ­گيري از روش تحليل گفتمان لاكلا و موفه، فرضيه مقاله اين است كه گفتمان انقلاب اسلامي ايران با دال مركزي اسلام شيعي، توانسته در رويارويي گفتماني، به رقابت با گفتمان­ هاي اسلام سلفي و اسلام اخواني بپردازد و به عنوان يك الگوي مناسب گفتمان اسلام گرا، گفتمان ليبرال دموكراسي را به «غيرِ» هويت بخش خود تبديل كند و با توجه به مباني غني اسلام شيعي ظرفيت اين را دارد كه با پيروي از الزاماتي، بتواند نظام معنايي خود را در عصر جهاني شدن هژمونيك نمايد. بر اين اساس، در بستر جهاني شدن كه به مثابه عرصه رقابت و غيريت­ سازي گفتمان­ هاست،گفتمان انقلاب اسلامي ايران به رقابت و غيريت ­سازي گفتماني مي ­پردازد و نتايج پژوهش نشان مي ­دهد كه با توجه به مفاهيم اساسي در گفتمان انقلاب اسلامي و مباني اسلام شيعي و همچنين با بهره­بردن از دو مبحث اجتهاد و مصلحت و با رعايت الزاماتي، اين گفتمان مي­ تواند نظام معنايي خويش را در عصر جهاني شدن هژمونيك نمايد. بنابراين در پايان فرضيه مقاله تاييد مي­ گردد.

The Islamic Revolution helped develop a new discourse and semantic system. One of the methods to study or analyze the political phenomena is critical discourse analysis namely، that of Laclau and Mouffe›s Discourse، the most pertinent. This article examines its main question whether the values of the Islamic Revolution concepts and identity are constructed، spread and articulated according to Laclau and Mouffe›s discourse theory. Our hypothesis is that the Islamic Revolution discourse with Shiite Islam as its core signifier، has faced the Salafist Islam and that Muslim Brotherhood in a discursive competition and then as an appropriate islamist model has managed to convert the liberal democratic discourse to its discursive Other. The Islamic Revolution discourse with its Shiite rich doctrine and some other prerequisites has also the capacity to make its signifying system، hegemonic in the globalizing age. Therefore، the Islamic Revolution discourse is constructing otherness in the globalization context that is a field of discursive competition. The results reveal that this discourse by promoting Shiite Islam fundamentals and Islamic Revolution discourse core principles and benefitting from Islamic Ijtihād and expediency، if complying with some requirements، can be hegemonic in the globalization age.