چكيده فارسي :
سعدي شاعري اهل طنز و طيبت است، اما طنز او مخلّ اخلاق نيست بلكه در طنز او، جهل و حماقت و غرور و خودبيني صاحبانشان به ياد آنها آورده مي‌شود و از اين جهت است كه مي‌توان او را شاعر اخلاق ناميد. به بياني ديگر، او طنز را وسيله‌اي براي آرايش سخن خود نساخته است، بلكه اقتضاي سخن تذكر او اين است كه طرب‌انگيز و طيبت‌آميز باشد. از اين‌روست كه سعدي داروي تلخ نصيحت را به شهر ظرافت درمي‌آميزد تا طبع ملول خوانندگان از دولت قبول محروم نماند و اين وجهي از هنر بزرگ سعدي است كه در اين مقاله بدان پرداخته شده است.
