رفتار شناسي راي دهي بريتانيا در شوراي امنيت سازمان ملل متحد

British Voting Behavior in the United Nations Security Council

ناكامي لندن در دستيابي به اهداف سياست خارجي از مجراي كنسرت اروپا، بازانديشي در رويكرد هاي همكاري با قدرت هاي بزرگ به مثابه برآيند انفعال جامعه ملل و تنزل سطح قدرت بريتانيا از موقعيت ابرقدرتي و امپرياليستي به قدرت بزرگ منجر به گشت و بازگشت رفتار راي دهي بريتانيا در شوراي امنيت سازمان ملل گرديده است. رهايي از قيد ايده آليسم و تقليل سطح و كيفيت نمايندگي لندن در شوراي امنيت بر اساس منطق نظام پسااستعماري در عصر جنگ سرد و سمت گيري پراگماتيستي سياست هاي رفتاري در نظام بين المللي نوين، رفتار راي دهي بريتانيا را دوچندان مقرون به تحليل مي نمايد. بدين ترتيب، فهم رفتار راي دهي بريتانيا در شوراي امنيت به عنوان اهتمام اصلي پژوهش جاري مي باشد. تلاش براي تامين منافع ملي در سطح خرد، مياني و كلان بر اساس مكانيسم كنش گرايي حداكثري و مديريت جهاني و بين الملل گرا به مثابه فرضيه اصلي پژوهش مي باشد. به بيان ديگر، سنتز انترناسيوناليسم ليبرال و آتلانتيسم به عنوان منبع اصلي رفتار راي دهي لندن در شوراي امنيت تلقي مي شود. پژوهش جاري با روش شناسي تحليلي- تطبيقي و تز امنيت و مسئوليت جمعي به آزمون فرضيه حاضر مي پردازد.

London’s failure to meet the goals of foreign policy within the European Concert on the one side and revising the cooperative approaches with great powers due to dependency of the League of Nations and reduction of British imperialist power and plunging into moderate power on the other side has led to fluctuation of Britain’s voting behavior in the United Nations Security Council (UNSC). In fact، desisting from idealism and plummeting of its level and quality of representation in the SC during the cold war and pragmatist orientation in the new international order motivate the author to analyze the UK’s voting behavior in the UNSC. The main hypothesis for the above question is that Britain tries to survive the national interests at different levels based on maximalist activism and international management. In other word، the synthesis of liberal internationalism and Europeanism are the main sources of British voting behavior in the SC. The current paper will analytically- comparatively test the hypothesis according to the theory of collective security and responsibility.