سياست خارجي راهبردي از وزارت تا سفارت؛ مروري بر نقش وزارت امور خارجه

Strategic Foreign Policy From the Ministry to the Embassy A review of Role of the Ministry of Foreign Affairs

معاهده وستفاليا در سال 1648 و متعاقب ان كنگره وين در سال 1815 مبناي روابط بين الملل گرديد. وزارت امورخارجه يكي ازاولين چهاروزارتخانه درايران است كه پس ازبازگشت فتحعليشاه قاجارازاولين سفرخارجيش به اروپا تصميم به ايجاد آن گرفت. وزارت امورخارجه درسال 1200هجري شمسي برابر1227هجري قمري و1821ميلادي تاسيس گرديد. اولين نظام نامه آن حدودا هفتاد سال بعد توسط ميرزا سعيد خان مو تمن الملك كه يكي از انتخابهاي خوب امير كبير بود ، تدوين گرديد.اين نظام نامه كه امروزه به « اساسنامه» مشهور است يك روند تكاملي هفتاد ساله ديگري راسپري مرده ودرپنج نوبت داراي تغييرات جزئي وكلي گرديده نهايتا درسال 1352 به تصويب مجلسين شورا وسناي وقت رسيده است. اين اساسنامه بنام « مقرارت تشكيلاتي استخدامي، مالي وانضباطي» هم اكنون توسط وزارت امورخارجه اجراميگردد.سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران وساختاروزارت امورخارجه ازبعد ازانقلاب اسلامي ونقشي كه اين وزارت وبازوي اجرائي آن يعني سفير وسفارت خانه درراهبرد سياست خارجي ميتوانندداشته باشند در اين مقاله بررسي مي گردد.

The treaty of Vestfalia was in 1648 CE and then Vienna congress in 1815 CE were turned out the base of international relation. The Ministry of Affairs is one the first four ministries in Iran that King Fath Ali decided to establish on his return from his first trip to Europe. The Ministry of Foreign Affairs was established on 1200 SY، corresponding to 1227 LY، and، 1821 CE. It's first constitution was composed some seventy years later by Mirza Saeed Khan Motamen-ol-Molk ، one of the best choices of Amirkabir. This constitution، came to be known as the Charter today، has endured an evolutionary process in another seventy years، undergone five rounds of partial and general amendments، and، finally was approved in the then by-chambers houses of Senate and Shora in 1352 SY. This Charter، called the "Organizational، Recruitment، Financial، and Disciplinary Regulations"، is now enforced by the Ministry of Foreign Affairs. The present essay investigates the foreign policy of the Islamic Republic of Iran and the role it's executive arm، that is ambassadors and embassies، could have in foreign policy approach.