و باز هم سياست گذاري عمومي

And Again, Public Policy

سياست گذاري واژه اي است كه با حكومت، دولت، جامعه، و مسائل عمومي آن گره خورده و تداعي كننده اقدام دولت در اداره صحيح امور عمومي است . از زماني كه سياست گذاري عمومي به عنوان علمي دانشگاهي در جهان مطرح شده است تقريباً چهار دهه مي گذرد. تئوري سياست گذاري مرتبط با عواملي است كه در چرخه سياست گذاري دخيل هستند. اين نوشتار مي كوشد تا بدون ورود به مفاهيم تخصصي در علم سياست نظير سبك هاي سياست گذاري يا رژيم هاي سياسي به تعريف و توضيح مفاهيمي ساده ولي موثر بر اين چرخه بپردازد. مفاهيمي به ظاهر ساده كه اگر مورد پرسش قرار گيرند پيچيدگي هاي ذاتي شان پديدار مي شود. سياست گذاري به شكل هاي مختلفي ممكن است با شكست مواجه شود. ولي براي اين كه موفقيتي به سياست گذاري نسبت داده شود بايد در سه بعد اصلي موفق باشد، سياست گذاري، فرآيند اجرايي، و منابع سياسي. بسياري از تحليلگران بر ناكامي برنامه ها تمركز كرده و بر بهبود ابزارها تاكيد كرده اند. ولي به همين اندازه لازم است به فرآيندها و منابع سياسي توجه نمود. سياست گذاران و مديران علاقه مند به اجتناب از شكست هاي عمده در برنامه ها، بايد توجه بيشتري به تحقيق و نيز پياده سازي سياست ها داشته باشند تا دانش خود را از نتايج برنامه هاي ممكن بهبود بخشيده و عدم قطعيت و ريسك در اين حوزه كاهش دهند.

Policy-making is linked with sovereignty، government، society، and public problems. It is associated with government action in the proper administration of public affairs. It has been almost four decades since public policy was introduced as an academic program in the world. Policy theory is relying on the factors involved in the cycle of policy making. Policies may fail in many ways. But in order for success to be attributed to policy-making، it must be powerful in three main dimensions: policy-making، process، and politics. Policy makers and managers who are interested in avoiding major failures in programs should pay more attention to research and implementation in order to improve their knowledge of the possible results of the programs and reduce impacts of uncertainty and risk. This short essay attempts to define and explain straightforward but effective concepts on this cycle، avoiding the main concepts of political science such as styles of policy making or political regimes.