نظريه ي بازي در فلسفه ي علوم اجتماعي

در هفتاد سالي كه از ابداع نظريه بازي گذشته است، فيلسوفان هم به خوبي از ابزارهاي اين نظريه رياضياتي در مسائل فلسفي سود جسته و هم مفاهيم نظريه را با موشكافي­ هاي خود روشن ­تر ساخته­ اند. اين مقاله، ضمن ايجاد تمايز ميان اين دو رويكرد، به شق اول اين رابطه دوسويه، يعني استفاده از ابزارهاي نظريه بازي در فلسفه علوم اجتماعي، خواهد پرداخت. نخست به اين امر توجه مي ­شود كه چرا در بيان تاريخي كاربست­هاي اين نظريه مواردي از صدها سال پيش از ابداع نظام مند نظريه بازي به گواه گرفته مي ­شوند؛ پس از آن با بيان نمونه­ هايي از تبيين­ هاي مبتني بر نظريه بازي در علوم سياسي و آموزه يگانگي دانش­ ها، به بيان دوراهه زنداني به عنوان مثال شاخص در اين نظريه پرداخته مي شود و از سودمندي و كارايي نظريه بازي براي فلسفه علوم اجتماعي دفاع خواهد ­شد. اما كاربست نظريه در تبيين­ هاي علوم اجتماعي با معضلاتي نيز مواجه است كه كوشش شده، به اساسي ­ترين آنها اشاره شود.