شماره ركورد :
1010263
عنوان مقاله :
رفتار مولانا با زبان و پديده هاي غيرزباني در مناقب العارفين افلاكي
عنوان به زبان ديگر :
Rumi's Treating Linguistic and Non-linguistic Phenomena in Aflaki Managhebol al-Arefeen
پديد آورندگان :
دستوراني، محمد دا نشگاه فردوسي مشهد , مرتضايي، جواد دا نشگاه فردوسي مشهد - گروه زبان و ادبيات فارسي , قوام، ابوالقاسم دا نشگاه فردوسي مشهد - گروه زبان و ادبيات فارسي
تعداد صفحه :
28
از صفحه :
83
تا صفحه :
110
كليدواژه :
تاويل متن , گادامر , تاويل عرفاني , مولانا , مناقب العارفين
چكيده فارسي :
بخشي از هرمنوتيك صوفيه، شامل تاويل هاي صوفيه از امور غير قدسي است. تاويل هاي امور غيرقدسي صوفيه را مي توان به زبان و پديده هاي غيرزباني تقسيم بندي كرد. در اين مقاله، اين بخش از تاويل هاي مولانا كه در مناقب العارفين گزارش شده، بررسي مي شود. مولانا، همانند بيشتر عرفا، تاويل امور غيرقدسي را دستمايه وسعت بخشيدن به تجارب معنوي خويش قرار داده است. براساس آراي هرمنوتيكي گادامر، اين تاويل ها از طريق فرايند گفت وگوي فهمنده با متن حاصل شده است. فهمنده در مواجهه با نمود، بنا بر شاكله هاي ذهني و مفهوم پيشين در ذهن، در گفت وگو با نمود، تاويلي از آن بيان كرده كه با پيش داوري ها و زيست جهانش انطباق دارد. در اين قسم تاويل ها، هر نمود آفاقي تداعي كننده امري انفسي در ذهن عارف است؛ تداعي هايي كه برمبناي تشابه، مجاورت و تضاد شكل مي گيرد و در زبان عارف، به صورت هاي بلاغي اي نظير واج آرايي، اسلوب الحكيم، تشبيه، تشخيص، رمز، مجاز و خلاف آمد نمايان مي شود.
چكيده لاتين :
Sufi interpretations of non-sacred affairs could be categorized as linguistic and non-linguistic phenomena. In this article, the part of Rumi’s interpretation, which is reported in Managhebol al-Arefeen, is examined. Like many mystics, Rumi deploys the interpretations of non-sacred affairs to expand his spiritual experiences. According to Gadamer's Hermeneutic views, such interpretations have been made through the process of reader’s dialogue with the text. The interpreter, while facing the representations and in dialogue with in, based on his mental configurations and concepts existing in his mind, makes an interpretation of them which is consistent with his biases, prejudices and lived experiences. In such kinds of interpretations, every heavenly representation is reflective of an inner image in the mind of the mystic. Such associations are formed on the basis of similarity, proximity and contradiction and in the mystic language they appear in rhetorical forms such as alliteration, uslub al-hakim, similes, personifications, symbols, metonymy and paradoxes.
سال انتشار :
1397
عنوان نشريه :
ادبيات عرفاني
فايل PDF :
7452631
عنوان نشريه :
ادبيات عرفاني
لينک به اين مدرک :
بازگشت