كم و كيف"سلامت اجتماعي" در پژوهش هاي آموزشي ايران: يك فراتحليل

سلامت اجتماعي از مفاهيم جديد مطرح در علوم اجتماعي است كه در يكي دو دهۀ اخير در ايران و جهان مورد توجه قرار گرفته است. بسياري از صاحبنظران مطالعات اجتماعي بر اين باورند كه نوعي جمع بندي از شرايط اجتماعي جامعه در ذيل ابعاد مختلف اين مفهومِ نوپا، مستتر است ، و به جهت گستردگي ميتواند شاخص و ابزار تحليلي خوبي براي جامعه شناسان، آسيب شناسان اجتماعي و برنامه ريزان باشد. از سوي ديگر نظام آموزشي زيرسيستم مهمي از هر جامعه است كه هم پوشش دهنده بعضي از شاخصهاي سلامت اجتماعي است، هم مرتبط با شاخصهاي ديگري از آن است، و هم محور تربيت نيروي انساني است و بخش مهمي از كم و كيف فرايند اجتماعي شدن نسلهاي جديد را شكل مي دهد. در ايران معاصر نظام آموزشي دستخوش تحولات زيادي شده است و امروز هم چنان ضرورت بازنگري در بخشهاي مرتبط با امر آموزش و پرورش كه شامل آموزش ر سمي، آموزش عالي، ضمن خدمت، علمي كاربردي ميباشد، احساس مي گردد. در اين پژوهش، با روش فراتحليل، تحقيقات و تأليفاتي كه به طور توأمان در رابطه با نظام آموزشي و مؤلفه هاي سلامت اجتماعي هستند،مورد بررسي قرار گرفته اند. فراتحليل از روشهاي كيفي تحقيق رايج در علوم مختلف است كه درعصر تورم دانش و اطلاعات، ضرورت و رونق ويژه اي پيدا كرده است . فراتحليل از يك سو به جمع بندي و پيوند تحقيقات انجام شده و از طرف ديگر به ماحصل كاربردي آن ها م يپردازد و در ترسيم نگرش جامع و ارائه پيشنهاد به برنامه ريزان كاربرد منحصر به فردي دارد. نظر به ضرورت بررسي و ارزيابي تحقيقات و تأليفات آموزشي انجام شده در حوزه سلامت اجتماعي در ايران، در اين پژوهش با استفاده از مجموعه مؤلفه ها و شاخصهاي سلامت اجتماعي كه از تحقيقي پيشين به دست آمده، فراتحليل سلامت اجتماعي در پژوهشهاي آموزشي صورت گرفته و نتايج آن بيان شده است.