توسعۀ تئوري رفتار برنامه ريزي شده: الگويي براي شكل دهي ابتكار عمل كاركنان

امروزه در تغيير و بهبود سازمان ها بيش از پيش بر نقش كاركنان تأكيد ميگردد زيرا كاركنان از نزديك با مسائل و مشكلات سازمان برخورد دارند. از جمله مهم ترين ابزارهايي كه جهت نقش آفريني كاركنان و بهره گيري از ايده ها و ابتكار عمل هاي آن ها استفاده مي شود، نظام پيشنهادها است اما تمايل كاركنان به ارائه پيشنهاد در اين نظام جايگاه محوري دارد ولي متأسفانه تحقيقات كمتري راجع به تمايل كاركنان به ارائه پيشنهاد و عوامل مؤثر بر آن انجام شده است. در اين راستا تحقيق حاضر با استفاده از روش تحقيق توصيفي از نوع پيمايشي و با توسعه تئوري رفتار برنامه ريزي شده عوامل مؤثر بر تمايل كاركنان به ارائه پيشنهاد را مورد بررسي قرار ميدهد. نتايج تحقيق نشان مي دهد خود هويتي و شخصيت اثرگذار با تمايل كاركنان به ارائۀ پيشنهاد ارتباط معني دار دارند ولي تأثير خودهويتي بر تمايل كاركنان بر ارائۀ پيشنهاد زياد است.