بررسي نقش آموزش عالي بر مناسبات سياسي ايران و اتحاديه اروپا با رويكرد بر ساخت گرايي

دولت هاي عصر جديد به دنبال آنن هستند تا از ابزارهاي مختلف، نو و مفيد براي برقراري ديپلماسي كارا استفاده نمايند. در قرن جديد كشوري از ديپلماسي موفق برخوردار است تا با گسترده كردن ابزارهاي تعامل خود با ديگر كنشگران، به تعريف هويتي مناسبي از خود در نزد ديگر دولت ها دست يابد. يكي از ابعاد جديد ديپلماسي، بهرهگيري از ارتباطات دانشگاهي و به است، كه مدنظر نگارندگان اين پژوهش است. از اين رو در « ديپلماسي آموزش عالي » اصطلاح اين مقاله سعي شده تا براساس رويكرد برساخت گرايي و توجه به اصولي مانند شناخت و تعامل و تأثير آن بر بازتعريف هويت ها و منافع كنشگران در ارتباط با يكديگر كه در محور اين نظريه قرار دارند، به بررسي نقش آموزش عالي بر م ناسبات سياسي ايران و اتحاديه اروپا پرداخته شود. سؤالات اساسي اين پژوهش عبارت اند از : روابط دانشگاهي و ديپلماسي آموزش عالي ايران و اتحاديه اروپا اكنون در چه وضعيتي قرار دارد؟ و اين نوع ديپلماسي چه تأثيري ميتواند بر مناسبات سياسي ايران و اتحاديۀ اروپا داشته باشد؟ اين مقاله به شيوه اي تحليلي- توصيفي نگاشته شده است.