ارزيابي الگوي مشاركت ذي نفعان در اداره دانشگاه

اين پژوهش باهدف ارزيابي الگوي راهبري دانشگاه هاي دولتي وابسته به وزارت علوم، تحقيقات و فناوري و تأييد الگوي اكتشافي انجام شد، كه قبلاً توسط كسكه و همكاران تدوين شده بود. الگوي يادشده ، با استفاده از طرح اكتشافي آميخته و رويكرد مبتني بر نظريه داده بنياد، جمع آوري داده ها از طريق مصاحبه ژرفنگر به صورت انفرادي با 21 نفر از اعضاي هيئت علمي، مديران ارشد پيشين و فعلي آموزش عالي و دانشگاه هاي دولتي و صاحبنظر در حوزه مسائل آموزش عالي انجام شده بود. برمبناي يافته هاي حاصل از بخش كيفي پژوهش، پرسشنامه و مدل اوليه مفهومي طراحي شده و درنهايت با مشاركت 329 تن از اعضاي شوراي دانشگاه هاي 22دانشگاه دولتي وابسته به وزارت علوم، تحقيقات و فناوري اجرا شد. تحليل هاي بخش كمي به منظور شناخت روابط بين عوامل به دست آمده و تعميم يافته هاي بخش كيفي انجام گرفت كه شاخص هاي برازندگي مدل حاكي از برازش مطلوب داده ها با مدل مفهومي تدوين شده بود. نتايج پژوهش نشان دهنده 14 مقوله كلي هست كه در قالب مدل پارادايمي شامل: شرايط علي (بسترهاي حقوقي و قانوني و بينش مديريتي)؛ پديدة محوري (كيفيت مشاركت ذينفعان در ادارة دانشگاه)؛ شرايط زمينه اي(عوامل سازماني: ارتباط بين نهادهاي بالادستي و هويت دانشگاه: نقش دانشگاه در چشم انداز توسعه)؛ شرايط مداخله گر (شرايط سياسي: كنش هاي سياسي؛ شرايط اجتماعي فرهنگي: هم كنشي جامعه و دانشگاه؛ عوامل اقتصادي: اثرات و بازده اقتصادي دانشگاه؛ عوامل تاريخي:تكوين راهبري دانشگاه در ايران)؛ راهبردهاي راهبري (راهبردهاي مغز افزاري و راهبردهاي سازمان افزار) و پيامدها(افزايش شفافيت و پاسخگويي؛افزايش كارايي و اثربخشي و بهبود فرآيندها) به دست آمده است كه عوامل مؤثر بر فرآيند راهبري دانشگاه و روابط آنها را نمايان مي كنند.