نقش سبك هاي تفكر مديران آموزشي در انطباق رفتار آنان با شاخص هاي رهبري تحولي

سبك هاي تفكر و نوع نگاه مديران به مسائل پيرامون خود مي تواند به عنوان يك مؤلفه مهم در ارتباط با توسعه و بالندگي سازماني و رهبري سازمان نقش آفريني نمايد. تحقيق حاضر با هدف بررسي نقش سبك هاي تفكر مديران آموزشي در انطباق رفتار آنان با شاخص هاي رهبري تحولي انجام شد. روش تحقيق همبستگي بود. جامعه آماري شامل 72 مدير آموزشي شاغل در مدارس بودند كه به روش سرشماري انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از دو پرسشنامه سبك هاي تفكر (استرنبرگ،1997 ) و سبك رهبري تحولي (بس و اوليو، 1985) استفاده شد. داد ه ها در سطح آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از آزمون هاي t مستقل و ضريب همبستگي پيرسون مورد تحليل قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه: مديران آموزشي مورد بررسي به سبك هاي نوع اول در دسته بندي زانگ و استرنبرگ گرايش بيشتري داشته اند و در سبك هاي تفكر قضايي، آزادمنشانه، اجرايي، بيروني و كلي در مقايسه با ديگر سبك هانمره بالاتري داشته اند. رفتار مديران از حيث انطباق با شاخص هاي رهبري تحولي به دو شاخص انگيزش الهام بخش و ملاحظات فردي نزديك تر بوده است. ضمن آن كه، رفتار مديران مرد در مقايسه با مديران زن انطباق بيشتري باشاخص هاي رهبري تحولي داشته است. بين سبك هاي نوع اول، دوم و سوم با يكديگر رابطه معناداري وجود داشته است؛ اما بين هيچ يك از سبك هاي تفكر با شاخص هاي رهبري تحولي رابطه معناداري مشاهده نشد.