ارتباط معلم - دانش آموز و تصميم به ادامه يا ترك تحصيل : نقش واسطه اي : نقش واسط هاي انگيزش خود تعيين گري و عملكرد تحصيلي

مدارس و معلمان نقشي فرهنگي در رشد و توسعه علمي دانش آموزان و كسب پيشرفت هاي آموزشي آن ها بر عهده دارند. از آن جمله مي توان به انگيزش اشاره كرد كه به صورت تمايل ذاتي و دروني براي رفتار و يادگيري است و توسط محيط پيرامون تشويق و حمايت ميشود و يا بالعكس بر اثر بي توجهي، تضعيف م يگردد در پي آن عملكرد يا علاقه به ادامه يا ترك تحصيل رخ مي دهد. از اين رو هدف پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه اي انگيزش خود تعيين گري و عملكرد تحصيلي در رابطه ارتباط معلم – دانش آموز و تصميم به ادامه يا ترك تحصيل است. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دختر و پسر پايه ي سوم راهنمايي و اول دبيرستان مناطق شهري شهرستان شهركرد بود كه در سال تحصيلي 93 - 1392 مشغول به تحصيل بودند. نمونه اين پژوهش 400 نفر بودند كه به روش خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند.ابزار پژوهش عبارت بود از پرسشنامه خود تنظيمي تحصيلي (ASRQ) مقياس سنجش عملكرد تحصيلي مورد انتظار( AP)، پرسشنامه(QTI)، مقياس ترك تحصيل الرند و همكاران( 1997 ) و پرسش نامه خود گزارشي از ترك تحصيل. يافته هاي پژوهش نشان داد كه انگيزش خود تعيين گري و عملكرد تحصيلي مي تواند در رابطه بين ارتباط معلم – دانش آموز و تصميم به ادامه و ترك تحصيل نقش واسطه اي داشته باشد(01/0>P) نتايج نشان داد كه با بهبود روابط معلم دانش آموز ضمن افزايش انگيزش و بهبود عملكرد دانش آموز مي توان تصميم به ترك تحصيل را در دانش آموزان كاهش داد.