«مطالعۀ وضعيت آموزش عالي مجازي از لحاظ خدمات آموزش ارائه شده در ايران »

كيفيت برنامه هاي آموزشي به ويژه خدمات آموزشي و به تبع آن رضايت يادگيرندگان در آموزش مجازي عنصر مهمي در خصوص ترك تحصيل يادگيرندگان و يا ماندگاري آنان در سيستم آموزشي است. از طرفي ارتقاء وضعيت كيفي خدمات آموزشي نيازمند بررسي مستمر است. از اين رو مطالعۀ وضعيت آموزش عالي مجازي از لحاظ خدمات آموزش ارايه شده در ايران هدف اصلي اين بررسي است. در اين پژوهش از دو روش اسنادي و پيمايشي استفاده شده است.جامعه آماري در اين پژوهش كليه دانشجويان، اساتيد و صاحبنظران در مراكز آموزش عالي مجازي است. حجم نمونه در بخش اساتيد و صاحبنظران 60 نفر و در بخش دانشجويي با كمك فرمول عمومي كوكران، 400 نفر به دست آمد و به منظور دسترسي به جامعه آماري دانشجويان مورد نظر از روش نمون هگيري تصادفي ساده استفاده شد. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه است كه از اعتبار صوري برخوردار است و پايايي آن نيز 0.70 به دست آمد. نتايج آزمون تي تك نمونه نشان داد كه در مجموع وضعيت كيفي آموزش عالي مجازي از لحاظ نحوۀ ياددهي-يادگيري، محتواي توليد شده و دسترسي به محتوا، دسترسي به اساتيد مناسب است اما از ديدگاه دانشجويان وضعيت كيفي آموزش عالي مجازي از لحاظ خدمات آموزشي اساتيد نامطلوب است. در مجموع با توجه به يافته هاي تحقيق كيفيت خدمات آموزشي در آموزش مجازي كشور مطلوب است.