مرگ خدا و پيامدهاي آن در فلسفة نيچه

The Death of God and its Consequences in Nietzsche's Philosophy

خدا و انگاره‌هاي هم‌بسته با او، در فلسفه‌ورزي نيچه موضوعيتي اساسي دارد. البته با اين توضيح كه نگاه نيچه به اين مفاهيم، با رويكرد ساير انديشمندان بسيار متفاوت است؛ او بسان ديگران براي اثبات مدعاي خويش، دست به دامان استدلال‌هاي مرسوم فلسفي نمي‌شود و شيوة ديگري برمي‌گزيند. شيوه‌اي كه برآمده از نگاه انضمامي او به زمانه‌اي است كه در آن مي‌زيد، نه صرفاً براهيني انتزاعي و بريده از واقعيت. همچنين بيان او در اين حوزه به‌ويژه با طرح ايدة «مرگ خدا»، جنجال‌برانگيز بوده و مجالي براي ظهور تفسيرهايي گوناگون و بعضاً متعارض شده است. ايده‌اي كه در منظومة آموزه‌هاي او هم موضوعيت دارد و هم طريقيت. به نحوي كه ديگر آموزه‌هاي اساسي او نظير نيهيليسم و ابرانسان، كاملاً در ربط و نسبت با آن، يعني ايدة «مرگ خدا»، سامان يافته است. در اين جستار برآنيم به قدر امكان موضع نيچه دربارة انگارة خدا را شرح دهيم، و دغدغه‌ها و دلواپسي‌هاي او را پس از واقعه‌اي كه آن را «مرگ خدا» مي‌نامد، برشمريم.

‘God’ and the correlating ideas are of great importance in Nietzsche’s philosophy. However, his way of considering these concepts is completely different from other thinkers. He, unlike others, does not employ traditional philosophical argumentations to approve his claim; instead appealing to abstract argumentations irrelevant to the reality, he uses the methods which is resulted from his concrete look to the era he lives in. His conflicting exposition in this context, ‘the death of God’, leads to many different and sometimes contradictory interpretations. ‘The death of God’ is the subject and also the basis of his ideas, so that his other ideas such as ‘Nihilism’ and ‘Superhuman’ are shaped quite in relation to it. In this paper, we attempt to explain Nietzsche’s position on the idea of “God” and outline his concerns after the phenomenon “the death of God”, as he calls.