بررسي ديدگاه سياسي هانا آرنت بر اساس تئوري متافور (استعاره)

Hannah Arendt's political point of view based on the theory of metaphor

هانا آرنت از جرگه فيلسوفان «پسا دكارتي» و «پسا كانتي» است كه با نقد و بهره گيري توامان از دكارت و كانت، «سوژه» و «ابژه» را از سكون و ستروني بودن خارج مي سازند و آنها را در سيلان و دگرگوني مداوم مهانا آرنت از جرگه فيلسوفان «پسا دكارتي» و «پسا كانتي» است كه با نقد و بهره گيري توامان از دكارت و كانت، «سوژه» و «ابژه» را از سكون و ستروني بودن خارج مي سازند و آنها را در سيلان و دگرگوني مداوم مي يابند. بدين معنا كه سوژه و ابژه نه از يك حيثيت و هويت ذاتي و ثابت بلكه از «شانيت» هاي گوناگوني برخوردارند كه خود بواسطه «فهم» هاي گوناگون آشكار و هويدا مي شوند. پيامد اين مهم در ميان فيلسوفان متاخري همچون فوكو و آرنت ناكارايي مفاهيم كلاسيك فلسفي و سياسي در توضيح و فهم پديده ها و دگرگوني هاي اجتماعي/سياسي بود. چراكه از نظر اين فيلسوفان متاخر، ما ديگر با عينيت ها مواجه نيستيم، بلكه معترفيم كه هر عينيت و واقعيتي در قالب يك نظام مقولاتي كه خود نيز تابع عوامل ديگري است شكل مي گيرد. ما با چيز ها مواجه نيستيم بلكه با فهم و مقوله اي كه چيز را تعريف مي كند، مواجهيم. اين فهم و مقوله را استعاره ناميده اند. استعاره در اين رويكرد ديگر يك صناعت ادبي نيست بلكه نشانگر توانايي ما در خلق و آفرينش جهان بيروني و پديده هاي آن بر اساس استعاره و مقوله اي است كه به كار مي بريم. در اين نگاه نظريه پرداز به عنوان كسي كه از يك واقعيت گزارشي عرضه مي كند تلقي نمي گردد، بلكه نظريه پرداز در ضمن ارائه ي نظريه ي خود نوعي از واقعيت را خلق مي نمايد. نويسندگان در اين مقاله درصدد اند اين ادعاي اصلي را كه استعاره ي سازنده ي فهم آرنت از سياست و امر سياسي و به تبع آن دولت ، استعاره ي تئاتر مي باشد، را تبيين و تفسير كنند.ي يابند. بدين معنا كه سوژه و ابژه نه از يك حيثيت و هويت ذاتي و ثابت بلكه از «شانيت» هاي گوناگوني برخوردارند كه خود بواسطه «فهم» هاي گوناگون آشكار و هويدا مي شوند. پيامد اين مهم در ميان فيلسوفان متاخري همچون فوكو و آرنت ناكارايي مفاهيم كلاسيك فلسفي و سياسي در توضيح و فهم پديده ها و دگرگوني هاي اجتماعي/سياسي بود. چراكه از نظر اين فيلسوفان متاخر، ما ديگر با عينيت ها مواجه نيستيم، بلكه معترفيم كه هر عينيت و واقعيتي در قالب يك نظام مقولاتي كه خود نيز تابع عوامل ديگري است شكل مي گيرد. ما با چيز ها مواجه نيستيم بلكه با فهم و مقوله اي كه چيز را تعريف مي كند، مواجهيم. اين فهم و مقوله را استعاره ناميده اند. استعاره در اين رويكرد ديگر يك صناعت ادبي نيست بلكه نشانگر توانايي ما در خلق و آفرينش جهان بيروني و پديده هاي آن بر اساس استعاره و مقوله اي است كه به كار مي بريم. در اين نگاه نظريه پرداز به عنوان كسي كه از يك واقعيت گزارشي عرضه مي كند تلقي نمي گردد، بلكه نظريه پرداز در ضمن ارائه ي نظريه ي خود نوعي از واقعيت را خلق مي نمايد. نويسندگان در اين مقاله درصدد اند اين ادعاي اصلي را كه استعاره ي سازنده ي فهم آرنت از سياست و امر سياسي و به تبع آن دولت ، استعاره ي تئاتر مي باشد، را تبيين و تفسير كنند.

Metaphor theory claims that there is no any construct of reality outside of domination of a picture or image. At the bottom of any philosophical system lays an image or a picture. Analysis of thinking relates to the analysis of metaphorical aspects of that thinking. Every concept that pretends to be abstract becomes a consequence of a concrete image. The canon of philosophy no longer lays at depth but is aroused from surface. Hana Arendt is one of the most interesting and most complicated political philosopher in the 20th century. This study is going to examine the role of theater metaphor in her political philosophy. Arendt’s political philosophy is influenced by theater metaphor. This study aimed to examine this by using the works of Flydenberg and Blumenberg.