چكيده فارسي :
در اين مقاله ستايش يا مديحهسراييهاي سعدي نسبت به ممدوحان كه همانا شاهان و حاكمان هستند، مورد بحث و بررسي قرار گرفته و جايگاه سعدي به عنوان يك شاعر ناصح و مادح مورد ارزيابي قرار گرفته است. به باور نويسنده، سعدي اگر به مدحي پرداخته همچون واعظي عمل نموده كه براي تأثير نصيحت هاي تلخ در كام مخاطبان، از حكايات و تمثيل هاي طنزآميز براي شيرين ساختن آن بهره ميجويد. سعدي ميانهرويي وارسته و مزيّن به خوي انساني و بركنار از تملّق و چاپلوسي است
