نظريۀ عدالت اجتماعي علامه طباطبايي و مباني آن

مسئله عدالت همواره مورد توجه متفكران بوده است. در اين نوشتار، به بررسي، تحليل و ارائۀ منطقي نظريۀ علامه طباطبايي درباره عدالت اجتماعي پرداخته‌ايم. مسئله اين پژوهش، بررسي چيستي مباني نظريۀ عدالت اجتماعي در انديشه‌هاي علامه طباطبايي است و اينكه وي چگونه از آن مباني به نظريۀ عدالت اجتماعي‎اش راه مي‌يابد. افزون بر آن، منشأ حُسن عدالت اجتماعي و نيز اطلاق يا نسبيت آن از ديدگاه علامه را نيز بررسي كرده‌ايم. ادراكات اعتباري، استخدام و اجتماع مباني‎اي هستند كه علامه بر اساس آنها به تحليل عدالت اجتماعي مي‌پردازد. حب ذات موجب مي‌شود كه انسان در پي اختصاص همۀ منافع به خود باشد. انسان به‎ناچار عدالت اجتماعي را مي‌پذيرد تا دست‎يابي به منافع شخصي برايش ممكن گردد. معيار حُسن و قبح ذاتي سعادت و شقاوت، معيار حُسن و قبح، عدالت اعتباري سازگاري و ناسازگاري با طبع است. عدالت حسن است، چون لازمۀ سعادت بشر است و نيز تعريف عدالت دلالت دارد بر اينكه اين مفهوم معقول ثاني فلسفي است و از اين‎رو، حسن مطلق دارد.